Heimspeki leikmannsins.

 

Hvergi í heiminum hefur verið ritaður pistill um orðið "hvergi" áður, mér vitanlega.

Samkvæmt mínum skilningi er "hvergi" stytting á "ekki á neinum stað"

Ég finn hann hvergi = Ég finn hann ekki á neinum stað.

.

Kristján Jónsson orti:

Yfir kaldan eyðisand

einn um nótt ég sveima.

Nú er horfið Norðurland,

nú á ég hvergi heima. 

. 

Ég velti því fyrir mér hvað Kristján var að hugsa.     Það er útilokað að Norðurland hafi horfið bara si svona og enginn og ekkert getur verið hvergi.  Eða ?

Kristján Jónsson
Hvergi
Íslandi. 

(Líklega var hann að flytja í Hveragerði og var að flýta sér að tala)

.

 

.

Anna,  hvergi bangin. 

Misskilin dönskukunnátta.

 

Í kaffitímanum leysti ég af á afgreiðslukassanum.

Fólkið streymdi í gegn og kassinn sagði bíbb,..... bíbb,...... bíbb,........ bíbb, um leið og hann las strikamerkin á vörunum.

Inn í búðina streymir hópur af dönskum eldri borgurum.

Röð myndast fyrir framan kassana.

Allir tala dönsku.

Eldri kona segir eitthvað óskiljanlegt við mig, sem ég skil auðvitað ekki vegna þess að það er óskiljanlegt.

Ég hvái.

Hún endurtekur bullið óskiljanlega og þá giska ég á að sú danska sé að reyna að tala ensku !

Sem tilraun til að leysa úr samskiptaörðugleikum okkar, bið ég hana að endurtaka það sem hún var að segja - og nú á dönsku.

Þarna tók ég stóran séns þar sem ég hef ekki talað stakt orð í dönsku í 25 ár.

Konan bunar út úr sér orðum sem ég umsvifalaust þýði yfir á íslensku:  "Er póstkassinn í næsta húsi tæmdur daglega"?

Ja,   siger jeg.

Snakker du dansk, siger hun.

Neeeej, næsten ekki noget, siger jeg.  Jeg har ikke snakket dansk í fem og tyve år. 

Hvað haldiði að sú gamla hafi þá gert ?!!

Hún gólaði yfir röðina:  HUN SNAKKER DANSK..... og benti á mig. 

Næstum allir farþegar rútunnar þyrptust að kassanum hjá mér - og töluðu og töluðu og töluðu við mig dönsku eins og væri ég innfædd.

.

.

Ég svitnaði. 

Steindauðir peningar.

 

Þúsundkallarnir mínir liggja báðir í buddunni án nokkurs lífsmarks.

Ég hef reyndar aldrei átt lifandi peninga en sumir segja að tiltölulega einfalt sé að lífga við dauða seðla.

Það vefst að minnsta kosti ekki fyrir Hannesi Hólmsteini, syni Gissurar, sem hefur ítrekað sagt að enginn vandi sé að lífga peningana við og hann tjáir sig um það síðast í dag, 17. júní 2010: 

"Góðærið 1995–2004 átti sér eðlilegar skýringar, ekki síst þá, að dautt fjármagn lifnaði við, um leið og það komst í eigu einstaklinga".  (Tilvitnun sótt HINGAÐ)

 

.............................

En það er sama hversu mikið ég reyni og reyni, mínir aurar eru eins steindauðir og risaeðla á gapastokk.

.

 

.

Björgólfur sendi sína milljarða til peningahimna þegar þeir dóu. 

Hvað á kona að gera sem er kannski búin að ganga með lík í buddunni í marga mánuði ?

Það er hrikalega erfitt að átta sig á hvenær best er að jarðsetja fjármagnið því ég hef ekki hugmynd um hvenær þúsundkallarnir dóu. 

 

Æ, ég ætlaði að blogga í morgun.......

 

.......... en svo gleymdi ég því.

.

.

Ég var leiðinleg.

 

Í vetur var ég atvinnulaus.

Það var verulega fínt fyrsta mánuðinn. 

Ég gat dúllað mér og dinglað mér og hvílt mig svo lengi á eftir.

Næstu þrjá mánuðina hafði ég það bara alveg ágætt með sjálfri mér.

En fimmti mánuðurinn var ekkert sérlega góður. 

Ég er að segja ykkur það að eftir tæplega hálft ár með mér einni, var ég orðin hundleiðinleg. 

Sem betur fer er til lækning við leiðindum. (ég vissi það ekki fyrr en nýlega)

.

 

.

Öll leiðindi taka endi um síðir.

Ég er farin að vinna og orðin þokkalega skemmtileg aftur. 

- Finnst mér -

Nú.

Þar sem ég er nýlega orðin skemmtileg, ætla ég að njóta mín í sumar - við vinnu - með fjölskyldunni - með dýrunum - í sólbaði - og kannski líka fyrir framan spegilinn.

.

 

.

Og ég verð lítið í tölvunni !

 

 

Sjö þúsund orð.

 

Mynd segir meira en þúsund orð.  Þetta verður því langt bogg eða ígildi sjö þúsund orða. 

.

 

Á há Lágheiðinni.

.

 

Skúrir í Grennd.  Fyrir þá sem ekki vita, er Grennd í Húnavatnssýslum.  Og þar eru alltaf skúrir. 

.

 

Í baði. 

.

 

Í körfu. 

.

 

Í slökun. 

.

 

Í skál. 

.

Þess má geta að öll dýrin komu sér þarna fyrir af sjálfsdáðum.

.

 

Óskaðu þér.   

.

 

Töffarinn.

 

Um síðustu helgi voru Raftarnir með vel heppnaða bifhjólasýningu í Borgarnesi.

Sonur minn, sem er í Röftunum, gekk á sínum tíma í Húsmæðraskólann á Hallormsstað og þar lærði hann að prjóna.

.

 

.

Sjáiði hvað hann er flottur !      Algjör töffari.

. 

Töffaragenin hefur hann í beinan kvenlegg frá móður sinni.

.

.

Þessi mynd er tekin fyrir rúmlega korteri úr öld.  Þarna situr mömmutöffarinn á Suzuki 50 hjólinu sínu.   

Mömmutöffarinn gleymir því aldrei þegar hún var að hjóla um götur Akranesbæjar í hálku og lenti á rauðu ljósi.  Þegar stigið var ofurvarlega á bremsurnar rann afturhjólið í fallegum boga upp að hlið framhjólsins og mömmutöffarinn fór hægt en virðulega á hliðina, hvar hún skautaði á hliðinni - með reisn - yfir rauð ljós og út á mið gatnamót.

.

Djöfull var það töff !   

.

Ungviði.

 

Hvað er það sem heillar svo við smábörn, hvolpa, kettlinga, apaunga og folöld ?

.

 

.

Ég held að það séu leikgleðin og sakleysið. 

.

Hver kannast ekki við litlu stúlkuna -sakleysið uppmálað - sem spyr móður sína í sundlaugarklefanum:  "af hverju er konan þarna með svona stór brjóst"?   

  

Já, börnin segja kannski ekki alltaf það sem við viljum heyra - en þau segja það sem þau meina.  Við þurfum að læra það af þeim.  Að segja það sem við meinum og standa við það.  Vera sönn.

Væri ekki heimurinn miklu betri ef börnin stjórnuðu honum ?

.

 

.

Við fullorðna fólkið eigum ekkert erindi upp á pall með okkar græðgi, valdsýki og eiginhagsmunapot.

  Við erum bara snargalin.   

 

.

 

.

Ungviðið er alltaf svo yndislegt.   Nema kannski fiskar. 

 

Bíddu.

 

Ég þekki ekki einn einasta mann sem finnst skemmtilegt að bíða.

Það er mér hulin ráðgáta hvaða galgopi fann upp fyrirbærið BIÐ.

Einhverjir toppuðu svo fíflaganginn og fundu upp biðstofur, biðskýli og biðraðir. 

Sérhannaðir staðir til að bíða og bíða og bíða og bíða.  Hversu gáfulegt er það ? 

.

Það er til fullt af fólki sem er búið að bíða í 20 ár eftir því að finna elskuna sína.

Aðrir bíða alla ævi eftir því að fá happadrættisvinning.

Bíða eftir kaffinu

- klósettinu

- fréttunum

- símhringingu

- þvottavélinni 

- rigningunni. 

Menn bíða meira að segja eftir því að komast til tannlæknis. 

.

 

.

Þegar orðið bíða er "gúgglað" koma 7.970.000 niðurstöður.  Bara á Íslandi ! 

Það eru bókstaflega allir að bíða og rúmlega það. 

Ertu kannski að bíða eftir því að ég bloggi gáfulega ?

.

NOT !  

Vanhæfir flokkar.

 

Þegar íslenska handboltalandsliðið spilar á heimsmeistaramótum, stendur þjóðin öll á bakvið strákana.  Þá stöndum við saman, Íslendingar.  En það er u.þ.b. í eina skiptið sem þjóðin stendur saman.

Við rekstur okkar sameiginlega fyrirtækis, ríkisins, er hver höndin upp á móti annarri.

Nokkrir flokkar sjá um að reka "fyrirtækið" Ísland og þeir gera það ekki í neinni sátt.   Leðjuslagur á milli flokka yfirtekur alla umræðu á Alþingi og hagsmunir þjóðarinnar víkja fyrir hagsmunum flokkanna.

Hvaða vit er í svona rekstri ?

.

 

.

Hefur engum dottið í hug að reka samfélagið eins og fyrirtæki ?

Við kjósum okkur framkvæmdastjóra, fjármálastjóra og stjórn og þau ráða síðan inn hæfa sérfræðinga til að leysa ýmis flókin mál í rekstrinum.  Þau myndu vera - ólíkt núverandi skipulagi - öll í sama liði.  

Hagsmunir þjóðarinnar væri sameiginlegt markmið þeirra.

Nú segja einhverjir að þetta sé ekki hægt.   En flest er framkvæmanlegt, sé til þess vilji.  Og við erum komin á þann tímapunkt að við verðum að breyta.

Tíunda stærsta fyrirtæki heims árið 2009 er fyrirtækið Toyota í Japan.  Þar starfa 320.000 manns.  Svipaður fjöldi og öll íslenska þjóðin.   Smæðin í íslensku samfélagi hefur reynst okkur dýrkeypt en við getum líka nýtt okkur hana á jákvæðan hátt.

Breytum stjórnarháttum á Íslandi og förum að standa saman.

Leggjum niður flokkakerfið. 

.

 

.

Hér er afar áhugaverð grein Illuga Jökulssonar um klíkuskap. 

Hér skrifar Daði Ingólfsson en hann var gestur í Silfri Egils um helgina.