Evrópumál.

 

Þegar ég var á Bifröst í den,  lærði ég þýsku í einn vetur.  Eða átti að læra þýsku.    Mér fannst kennarinn kenna okkur svo vitlaus orð.  Hann kenndi t.d. öll smáatriði á reiðhjóli;  bjalla, keðja, stýri og hnakkur á þýsku.  Halló !  Til hvers ?     Nema.... þar sem ég var unglingur fór ég í netta uppreisn og nýtti þýskutímana í að hnoða saman ljóð ásamt einum bekkjarfélaga mínum.... sem líka var í uppreisn.

Síðan gerist það nokkrum árum síðar að ég fer til Þýskalands.  Ekki notaði ég reiðhjól og þurfti því ekkert á þeim orðum að halda sem reynt hafði verið að troða í hausinn á mér.  Reyndi ég þó að rifja upp einhver önnur og nothæfari orð.  Kvöld eitt fórum við á veitingastað og ég, ofurroggin, pantaði bradwürst.

Sá í huganum ljúffenga samloku. 

Eftir smástund kemur þjóninn með disk;

.

 

.

Þrátt fyrir ítarlega leit á netinu, fann ég ekkert bjúga sem var eins ógirnilegt og það sem þjónninn bar mér þennan dag í fyrndinni.  Helst líktist það þó efstu bjúgunum á diskinum, þessum brúnu.  Var bara stærra og lá eins og skeifa yfir diskinn allan.  Það var ekki neitt annað en þetta risabjúga á diskinum.  Ojjjj.

Ég horfði skelfingu lostin á "matinn".    Þetta var svo hroðalega ólystugt að það var ekki séns að ég fengist til að smakka.  Maður borðar ekki ALLT !

.

Síðan hef ég ekki talað þýsku.