Staðarskáli.

Einu sinni þegar ég var að koma úr Laufskálarétt ásamt samferðafólki, stoppuðum við í Staðarskála til að fá okkur snæðing.  Þetta var á sunnudegi eftir stanslausa gleðihátíð alla helgina.  Ánægt fólk en þreytt og þvælt. 

Í matinn voru hamborgari og franskar.

Ég gekk að skenknum og náði mér í hnífapör, salt og tómatsósu.

Eins og allir vita, kemur tómatsósan sjaldnast með góðu úr flöskunum.  

Smá verkfræðikunnátta dugir...... hrista flöskuna áður en hún er opnuð og þá rennur sósan ljúflega á diskinn.

Það gerði ég þarna í Staðarskála en var á sama tíma að spjalla við ferðafélagana.  Stóð á miðju gólfi og hristi flöskuna eins og mér væri borgað fyrir það.

Skildi ekki af hverju þau æptu.

Tappinn hafði verið laus.

Salurinn leit út eins og eftir mikið blóðbað.  Ég hafði hrist alla sósuna úr flöskunni.  Það var tómatsósa á gólfi, veggjum, borðum og stólum. 

 

Úps !   

 

Staðarskáli á góðum degi.

Athugasemdir

[Gíslína Erlendsdóttir, 2.6.2007 kl. 10:27]

Sósusullari og bullari.  Palla tókst þetta sama einu sinni þegar við vorum nýbyrjð saman, gusaði tómatsósu yfir allt eldhúsið og mér fannst það ekki fyndið...honum fannst það.

[Bryndís (IP-tala skráð) 2.6.2007 kl. 16:55]

Það er sennilega út af svona uppákomum sem tómatsósan er nú komin í plastflöskur sem má kreista ; )