Tófulöpp á hestbaki.

 

Stundum hef ég gert grín að sjálfri mér og haft þokkalega gaman af.  EN..mér finnst ógeeeeðslega gaman, þegar aðrir skrifa hraksögur af sjálfum sér.  Það sem sumir geta verið miklir klaufar ! 

.

Einn bloggvina minna, Tófulöpp ,  fór í reiðtúr um helgina og hann er langt frá því að vera efnilegur hestamaður.  Með hans leyfi birti ég úrdrætti úr frásögnum hans;----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------."Það byrjaði ekki glæsilega því hrossið vatt sér eins og sjálfur miðgarðsormur undir mér, þumbaðist, þjösnaðist og þráaðist. Vorblíðan var fokin út í veður og vind og hann var ekki að fara í neinn andskotans reiðtúr, ónei! Eftir snarpa (en skamma) viðureign kyssti óæðri endinn á mér fósturjörðina með miklum gný en þar með voru ófarirnar aðeins rétt að byrja"..--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- "Að sjálfsögðu var svo stoppað á næsta hvílustað, því það verður alltaf að gefa blessuðum hófaljónunum tækifæri til að safna kröftum fyrir næsta hrekkjabragð. Að hvíldinni aflokinni var það svo ein meðreiðarfraukan mín sem vippaði sér léttilega á bak sinni hryssu... Merarófétið rauk af stað áður en reiðkonan náði að festa sig í sessi og við þurftum að horfa upp á enn eina burtreiðina. Ég var kominn í hnakkinn á mínum óþekktarhesti og þurfti ásamt öllu föruneytinu að horfa upp á það þegar skvísan hossaðist aftur á lend og skoppaði svo til fundar við fósturjörðina, þó með töluvert meiri þokka en ég fyrr um daginn. Það fór kliður um réttina þegar hún stangaði mölina með hjálminum svo undir tók í fjöllunum".-----------------------------------------------------------------------------------."Sumir hlupu til að stumra yfir þeirri afbakidottnu, aðrir ruku til að ná í strokuhestinn og það tók vonandi enginn eftir því þegar ég steig í flýti af baki til að huga loksins að óförum annarra. Stígvélið mitt var semsagt ennþá fast í ístaðinu og hross-andskotans-melurinn bakkaði á fullu... alveg gjörsamlega að plotta að stinga af líka, með mig blaðskellandi á eftir sér eins og hvert annað drasl... Þá hefði ekkert vantað upp á ródíóstemmninguna!".--------------------------------------------------------------------------------."Hestastelpan knáa, sú sem stangaði mölina svo fast að sverustu karlmenni kiknuðu í hnjáliðunum, tók sér mig til fyrirmyndar, reis úr rotinu eins og Lasarus forðum og skellti sér umsvifalaust aftur á bak rokgjörnu merinni. Mér hefði nú alveg fundist dynjandi lófatak vera viðeigandi, og jafnvel hefði einn og einn getað hrópað: "ÞAU LENGI LIFI"... en svona nokk er líklega daglegt brauð í þessum dal. Við máttum kannski þakka fyrir að vera ekki beðin um "ENCORE!" Ég fyrir mitt leyti hefði alveg látið uppklapp sem vind um eyru þjóta! "   ..

Fasteignamat ríkisins - ekki fyndið.

 

Nýlega voru skrifstofur Fasteignamats ríkisins í Borgarnesi og á Egilsstöðum, lagðar niður.

Samkvæmt samantekt sem ég hef undir höndum, var heildar rekstrarkostnaður skrifstofunnar í Borgarnesi 2,46% af heildar rekstrarkostnaði Fasteignamats ríkisins.

Á sama tíma unnu starfsmenn í Borgarnesi 14% af heildar fjölda þeirra erinda sem unnin voru í Fasteignamati ríkisins.

M.ö.o.  Starfsmennirnir í Borgarnesi unnu mun betur fyrir kaupinu sínu, heldur en aðrir starfsmenn stofnunarinnar.

Því er sú ákvörðun að loka skrifstofunni í Borgarnesi "í sparnaðarskyni" alveg óskiljanleg með öllu.   

Kristinn H. Gunnarsson tók þetta mál upp á Alþingi í dag og fórst það afar vel úr hendi.  Árni V. Mathiesen svarar honum með langloku sem heldur ekki vatni. 

Hérna er slóð á umræðurnar um ofangreint á Alþingi í dag

 

Svarið kemur fyrir kl. 11.00 í kvöld.

 

Hérna er bíll;

.

 

.

Gefum okkur að tveir prakkarar gangi að þessum bíl og skrifi nöfnin sín með kámugum fingrunum á hann.....  hvað kallast það ?

Svona á bara alls ekki að gera í vinnunni.

.

 

.

.

Það er nú munur að eiga bloggvin sem varar ykkur við. 

Lang erfiðasta gáta sem ég hef lagt fyrir ykkur.

Hvað er athugavert við þessa mynd ?

.

.

Saxbauti.

.

Árið 1975 voru til 4 áleggstegundir í nærliggjandi verslun við átthaga mína;

Hangikjöt, rúllupylsa, spægipylsa og malakoff.

Það er dálítið merkilegt hvernig maður safnar upplýsingum í gagnabankann (heilann).  Stundum man maður alls ekki eitthvað sem ætti að "munast".  Svo getur maður vitað eitthvað sem gagnast engum.

Ég veit t.d. að Saxbauti í kvartdós kostaði heilar fjögurhundruð og eitthvað árið 1975 á meðan heildós af fiskibollum kostaði hundrað og eitthvað.

Nauðsynlegar upplýsingar ?

Aftur á móti hef ég ekki hugmynd um af hverju þeir hættu að framleiða Saxbauta. 

Og hverjir voru ÞEIR ?  Ora eða Kea ?

Svo man ég að skilagjald á gosflösku var 5 krónur.  Til hvers man ég það ?

Eitthvert árið kostaði appelsínflaska 13 krónur innihaldið en 18 krónur með gleri.

Og við afgreiðslu sagði maður;  "Ætlarðu að taka hana með þér eða drekka hana hér"?

Allar ofangreindar upphæðir eru í gömlum krónum.

.

.

Ef ég væri tölva, væri ég löngu úrelt. 

 

.

Katla Gustavsberg í faðmi fjölskyldunnar.

 

 

.

 

.

Maður er sko orðin STÓR.   Fjölskyldan eyðir stórfé í mat handa mér. 

Ár á Íslandi eru alltaf nefndar eftir kindum.

 

Botnsá er nefnd eftir kind með risastóran rass

Hvítá ...........eftir hvítri kind

Kiðafellsá ........ eftir afkomanda geitar og kindar.  Sú var ekki fótviss

Grímsá ..... eftir kind í eigu Gríms

Norðurá .......   eftir kind að norðan

.

 

.

Rangá ..... eftir kind sem tekin var í misgripum

Leirá .....eftir kind sem alltaf datt í drullu

Reykjadalsá ..... eftir afar merkilegri kind sem reykti í laumi

Langá ...... eftir einstaklega langri kind

Hrútafjarðará ....... eftir kind sem elskaði hrút í næsta firði

Selá ...... eftir kind sem búið var að ákveða að selja

Kálfá ......... eftir kind sem hélt alla tíð að hún væri kálfur

.

.

Ekkert skrítið að við séum hálfskrítin, fyrst að forfeður okkar voru svona skrítnir. 

 

Farið varlega.

 

Margir Íslendingar eiga um sárt að binda, vegna fjölmargra slysa undanfarna daga.

Með hluttekningu kveiki ég á kerti og bið ykkur jafnframt um að fara varlega í umferðinni.

.

 

.

Draumurinn.

 

Mig dreymdi draum.  Ég var að vinna og átti að fara með einhvern pakka inn í geymslu.  Til þess að komast þangað, þurfti ég að ganga í gegnum herbergi.  Í herberginu sátu Ingibjörg Sólrún og Jóhanna Sigurðardóttir á fundi.   Ég heilsaði og brosti til þeirra.  Þær litu upp en heilsuðu ekki og héldu bara áfram fundi, eins og ég væri ekki þarna.

Nú spyr ég;  Á ég að kjósa þær aftur, eftir svona framkomu ? 

.

        

.