Steinunn !

Í kvöld gerðist þetta....

.

Síminn hringdi.  Ég svara "halló".  Einhver maður spyr um Steinunni.  "Engin Steinunn hér" segi ég og legg á.

Eftir smástund hringir síminn.  Maðurinn aftur:  "Er Steinunn við" ?  "Það býr engin Steinunn hér" segi ég aftur og legg á.

Síminn hringir í þriðja sinn.   "Steinunn" !   Ég er að verða alveg gáttuð á manninum....og segi "Það býr engin Steinunn hérna og þú ert að hringja í þriðja skiptið í vitlaust númer".

Nú líða 5 mínútur.

Síminn hringir.  Maðurinn:  "Steinunn" !  Mér gefst ekki ráðrúm til að svara áður en hann heldur áfram...  "Jæja, loksins hringi ég í rétt númer.  Er ekki í lagi að ég sendi peningana bara á morgun, eftir hádegi" ?

Ég gefst upp og segi  "Jújú, það er bara fínt"  og kveð svo. 

.

Svo vona ég bara að Steinunn fái peningana sína. 

.

.

Viðbót..... síminn hringdi í fimmta skiptið og maðurinn sagði "Steinunn" ? 

Þetta er ekki fyndið lengur.

 

 

Speki.

 

Góður pípulagningamaður er sá sem hugsar eins og ....... kúkur.

 

Sögur úr Ljósheimunum.

 

Það er nú svo, að þegar ég byrja að segja frá einhverju, man ég alltaf meira frá þessum sama tíma.  Eins og þessar upplýsingar séu allar í sama hólfinu í heilanum.    Hér koma nokkur atvik sem gerðust á þessum unglingsárum, þegar við bjuggum í blokk í Ljósheimunum.

.

Við bjuggum á sjöundu hæð.   Eitt kvöldið vorum við að fara á ball og vorum átta saman.  Okkur datt það "snjallræði" í hug í lyftunni, að fara að hoppa.  Hoppuðum öll saman í takt.  Hlógum auðvitað eins og asnar að eigin hugdettum.  Þegar lyftan opnaðist, var hún komin vel á annan metra niðurfyrir neðstu hæð.   Við þurftum að hjálpast að við að komast uppúr henni.    Þetta var allavega svakalega fyndið eins og það gerist á þeim tíma.  ............

.

Þegar uppúr lyftunni var komið... fórum við í strætó.  Við vorum í svo miklu stuði að hver einasti farþegi, sem og strætóbílstjórinn, góluðu úr hlátri með okkur, áður en yfir lauk.  Þetta var líka alveg óborganlega fyndið eins og það gerðist á þeim tíma.  ..........uhummm

.

Eftir skemmtanir á þessum árum, fengum við okkur alltaf að borða áður en farið var í háttinn.  Það var ósköp misjafnt hvað var til í ísskápnum.  Eina nóttina var hann heldur fátæklegur að sjá.  Þá tók Halldór frændi næstum fullt lýsistöfluglas úr ísskápnum..... og skálaði í botn.  Það var geðveikt fyndið að sjá hann, með munninn fullan af lýsistöflum og ánægjusvip, bryðjandi lýsistöflurnar.... allavega eins og það leit út þá.   ........  ræsk  

.

Einn morguninn fór ég í vinnuna, fremur syfjuð.  Ég ferðaðist með strætó.  Ekki var ég búin að vera lengi í vinnunni, þegar samstarfskona mín fer að flissa.  Hún bendir á fæturna á mér og segir:  "Ertu viss um að þú eigir báða þessa skó" ?  Ég lít niður og bregður heldur.  Ekkert smá vandræðalegt ástand.   Annar skórinn var minn, númer 38  en hinn var af Halldóri frænda, númer 41.   

Hversu utan við sig getur maður verið ?

.