Ég keypti mér fé.

.

.

.

Þetta er annað af tveimur málverkum sem ég hef keypt mér um ævina.

Ég horfi á myndina og........

 

1. mig skortir aldrei fé.
2. mér finnst eðlilegt að ég sé stundum kindarleg.
3. ég er ekki eini sauðurinn á heimilinu.
4. það er einhver annar en ég hrútleiðinlegur

 

 

Endurtekið efni.

Þessi færsla var áður birt í mars en þar sem ég á marga nýja bloggvini, ætla ég að endurbirta mesta skandal sem ég hef framið.... vonandi ykkur til ánægju.

.

Nú er komið að því.  Að segja frá því þegar ég varð mér mest til skammar ever !

.

Þannig var að ég var í útskriftarferð á Mallorca með skólanum mínum fyrir örfáum árum síðan.  Nánar tiltekið þegar ég var átján ára gömul.  Við krakkarnir fórum fljótlega að venja komur okkar á ákveðinn matsölustað sem skaraði framúr öðrum að okkar mati hvað matseld snerti.  Nú, þegar við höfðum komið þar,  nokkur kvöld í röð, fengið dýrindis kvöldverð og nokkur eðalvínglös, fannst mér tími til kominn að þakka fyrir mig.  Það vita jú allir, sem mig þekkja að ég er óskaplega vel upp alin.

Ég er mjög fín að bjarga mér á enskri tungu, ekki af því ég sé svo flink, heldur af því ég er svo dugleg að búa til orðin sem ég ekki kann. 

.

Nema þarna kalla ég á þjóninn og segi "Can i see the cock" ? 

Hann horfir á mig stórum augum og spyr "THE COCK" ?!! 

YES !!     ..... segi ég, afar ánægð með enskukunnáttu þjónsins. 

.

Á þessum tímapunkti hins vegar, gat ég ekki skilið hvers vegna krakkarnir við borðið ekki bara hlógu, þau veinuðu og einn henti sér í gólfið og emjaði úr hlátri.  Ég hef sennilega verið farin að brosa að háttsemi þeirra en vissi þó ekki hvað olli. 

Þjónninn fór þó inn í eldhús og sótti kokkinn og ég þakkaði vel og vandlega fyrir góðan mat. 

Þegar krakkarnir gátu stunið upp orði og orði, 10 mínútum seinna, fékk ég að vita hvað ég var raunverulega að biðja þjóninn að sýna mér. 

Það er of dónalegt til að segja frá því hérna.

.

Og þetta er ekki bull, þetta er dagsatt.