Leyndarmálið afhjúpað með stæl.

.

 

Þegar bróðir minn og ég vorum um 6-7 ára aldurinn,  var rökhugsun að byrja að myndast í kollinum á okkur.  Á þeim tíma sváfum við í sama rúmi, hálftvíbreiðu.  Herbergið okkar var á annarri hæð og ekkert opnanlegt fag á glugganum.

Eitt kvöldið, rétt fyrir jól, þegar við vorum komin í rúmið, fórum við að velta því fyrir okkur hvernig í ósköpunum jólasveinninn færi að því að gefa okkur í skóinn.  Við fundum það út að jafnvel þótt hann hefði stiga, kæmist hann ekki inn um glugga sem ekki var hægt að opna.

Við ákváðum að upplýsa málið í eitt skipti fyrir öll.  Bróðir minn sótti vasaljós og ég man vel spenninginn undir sænginni með vasaljósið, meðan við biðum eftir jólasveininum. 

Við biðum lengi lengi.  Loks heyrðum við fótatak í stiganum.  Hjartað fór að hamast og spenningurinn varð nær óbærilegur.  Þegar við heyrðum að sveinki var kominn inn í herbergið okkar, sviftum við af okkur sænginni og lýstum með vasaljósinu beint í andlitið.............

......... á mömmu.