Tjón.

Það gerði hið versta veður í gær.  Svo vont að þakkanturinn á húsinu mínu flettist af á kafla.  Einhverra hluta vegna hef ég verið að raula í dag  "Húsið er að hrynja, alveg eins og ég, la la la la la - óje" .   Fór svo út áðan og hreinsaði upp spýtnabrakið, rígmontin yfir eigin dugnaði, meðan róbótinn sá um heimilisverkin.  Núna er tekinn nýr kúrs í makaleitinni.... hann skal vera laglegur og LAGHENTUR, lagviss og aaaaaaaaa !  Stoppa hérna.  Er komin á þann aldur að ég þarf að fækka kröfunum.

Hrekkur.

Tengdafaðir minn fyrrverandi var mjög merkilegur maður.  Hann var orðheppinn, snjall sögumaður og mjög hrekkjóttur auk þess sem hann hafði mikla söluhæfileika.  Svo hrekkjóttur var hann, að þótt hann væri búinn að stríða barnabarni sínu, einsoghálfsárs gömlu, svo mikið að hún var farin að gráta, sá hann ekki ástæðu til að hætta að stríða henni.  Einu sinni, þegar hann var bara ungur strákur, ákváðu hann og annar að hrekkja mann einn í Borgarnesi.  Sá vandi komur sínar á útikamar, yfirleitt um svipað leyti daglega.  Þeir ákváðu að splassa aðeins uppí rassinn á karli.  Settu dínamít í kamarinn og biðu svo í leyni bakvið stein.  Kemur svo karlinn og þeir kveikja á nokkurra metra löngum þræðinum.  Eitthvað var þráðurinn lengi að brenna því karlinn kláraði sig af, hefur blessunarlega haft góðar hægðir, og var rétt genginn út af kamrinum þegar eldurinn náði í dínamitið.  BÚMMMM.  Kamarinn sprakk hreinlega í loft upp.   Smá mistök í útreikningi á virkni dínamits hjá peyjunum.