Eftirlýst.

Nú mátt þú lesandi góður - og einlægur aðdáandi minn - búast við að ég hætti að skrifa innan skamms. 

Í dag fór ég í búðina.  Við kassann dró ég upp mitt huggulega gull-debetkort og hugðist greiða mínar skuldir.  Kassadaman renndi kortinu í gegn og leit svo á mig grundsemdaraugum.  Þarna stóð ég, sakleysið uppmálað þegar hún skellir miða á borðið.....vákort ! 

Þetta hefði ég getað sagt mér sjálf.  Eftirlýst af Interpol.  Skrifa eins og bjálfi að ég selji ekki neitt, fyrir fullt af peningum - eða kannski er þetta út af mínum pólitísku skoðunum ?  Aha,, það eru helv.....norsararnir !  Samsæri og ekkert annað.  Þeir voru ekkert að grínast í Spaugstofunni með þetta.  Sjáið þið ekki samhengið ?  Geir og Siv !   Hverjir ætli vinni annars hjá Interpol ?  Alþjóðlegir pólverjar kannski ? 

En allavega, nú þarf ég að skrifa eintóma ömmupistla fram að kosningum.  Á laugardaginn set ég svo upp kolluna og svartan skýluklút og laumast á kjörstað.  Hvað ég kýs, er mitt einkamál

Bestu kveðjur úr sveitinni.

Anna S. Einarsdóttir.

Betlari eða sníkjari ?

Í gær fór ég um víðan völl og seldi ekki neitt.  Og seldi bara töluvert af´ðí. 

Þetta er nefnilega spurning um framboð og eftirspurn.  

Ég gekk inn í fyrirtæki, hitti forstjóra, brosti og sagði:  Má ekki bjóða þér ekkert ?  Og þeir keyptu það flestir.   Enda lítið af engu í boði.  Einn spurði reyndar hvort ég væri að selja styrktarlínu en fékk það svar að hann fengi enga línu... bara styrkur í boði.

Ehmmm.... ég vona að mér verði ekki vísað úr landi, eins og harmonikkuleikurunum, þótt ég opinberi þetta.  Reyndar skil ég alls ekki af hverju ég má selja MIG - abbababb, er samt ekki til sölu  - en þessir menn mega ekki selja hæfileika sína.     Ég sem var hæstánægð með að fá betlara í heimabyggð, sbr. verslum í heimabyggð. 

En talandi um að ganga í fyrirtæki og selja ekki neitt..... ég er æviráðin í hinar ýmsu fjáröflunarnefndir fyrir vikið því ég þyki víst sérlega efnilegt sníkjudýr.