Viðskiptahættir fortíðarinnar.

Ég var ekki nema krakkaskítur þegar fór að bera á óvenjulega mikilli sjálfsbjargarviðleitni hjá mér.  Oft átti ég leið í verslun eina sem staðsett var steinsnar frá mínu æskuheimili.  Þar gat ég staðið og horft á sælgætishillurnar og látið mig dreyma.  Í einni slíkri ferð, þegar ég var 7-8 ára gömul, spurði ég afgreiðslumanninn hvað eitt girnilegt nammistykki kostaði.  Hann svaraði "skít á priki" og glotti til mín.  Hugur minn fór á flug, ég skondraðist út, fann mér kindasparð og setti það ofan á prik og hélt svo inn í verslunina aftur.  Ég ætla að fá eitt svona sagði ég og brosti  og lagði herlegheitin ofan á afgreiðsluborðið.  Þá sagði afgreiðslumaðurinn setningu sem líður mér aldrei úr minni:

Þetta er ekki skítur á priki, þetta er kúkur á spýtu !

Ég var bara aðeins að hugsa....

Hver fann upp orðatiltækið:

"að færa sig upp á skaftið" ?