Hundurinn reynir að hafa vit fyrir mér.

 

Dóttir mín fékk að gista hjá vinkonu í nótt.  Þar sem ég er í feikna formi, gekk tæpa 10 kílómetra í fyrradag, ákvað ég að ganga með henni til vinkonunnar.  Það er eins og að pissa í skóinn sinn að ganga 4 kílómetra.. pís of keik. 

Hundurinn fékk auðvitað að koma með. 

Á áfangastað kvaddi ég dótturina og lagði af stað heim aftur.  Gekk hálfa leiðina heim með hágrenjandi hund.  Vúúúúhúúúú.  Úhúúhúú.

Og ég heyrði hundinn hugsa: 

"Hvurslags móðir er hún þessi kjelling að gleyma barninu sínu í miðjum göngutúr" ?  

Lífið er leikrit.

 

Í dag skúraði ég og þreif baðherbergið.

Svo settist ég niður, opnaði bjór og horfði á fótboltaleik.

 

Svona er lífið.

Ég er bæði karlinn og konan á mínu heimili.

Mér finnst skemmtilegra að vera karlinn.