Stríðinn.

 

Fyrrverandi tengdafaðir minn var mjög stríðinn eins og ég hef áður komið inn á.

Eitt sinn átti hann í rökræðum við mann, sem staddur var í Ólafsvík, á vörubíl með fullfermi af möl.  Tengdó var staddur í Borgarnesi. 

Þá greindi á um hve mikið bílfarmurinn vóg.  Eftir nokkrar þrætur um þyngd hlassins, sagði tengdó:

"En þú veist að það er mælt í Farenheit hér en Celsius þarna" ?

Hinn, snöggur upp á lagið og þóttist yfirleitt vita allt, hnussaði;

"Já, veit ég vel, veit ég vel,  en ég er samt viss um að þyngdin er rétt hjá mér" !

 

 

 

Ó Tinni, elsku Tinni minn.

 

Sem einlægum Tinna-aðdáanda er mér nú brugðið.

Skv. Fréttablaðinu í dag er búið að senda Tinna í Kongó í útlegð !

 

 

Þegar ég var krakki og unglingur, voru nokkur atriði sem þurftu að vera í lagi svo að jól væru jól.  Það þurfti að vera hangikjöt í matinn, (sem oftast) nammi í seilingarfjarlægð og Tinnabækur í jólagjöf.  Ég fékk alltaf eina Tinnabók og bróðir minn aðra. 

Því hef ég drukkið í mig Tinnabækur eins og ég drakk "kaffisykurbrauðogmjólk" hjá ömmu.

Ástæðan fyrir úthýsingu Tinna í Kongó,  er sögð vera sú að "bókin lýsi íbúum Kongó sem fáráðum sem í einfeldni sinni geri hund að kóngi".  Því þyki bókin uppfull af kynþáttafordómum.

Halló !  Er ekki verið að brjóta dýraverndunarlög hérna ?

Nú stend ég fast á því, að farið sé fram á sönnunarbyrði í málinu.

Ég heimta semsagt greindarvísitölupróf á alla íbúa Kongó.  Kannski eru þeir bara fáráðar ? 

Og kannski var hundurinn besti kosturinn ?