Úrslit farin að skýrast.

 

Nú er ég búin að raða blogg-skák-vinum mínum með tattoo upp í ákveðinni röð.

Glöggir lesendur sjá strax að þarna er komin afar líkleg niðurstaða í væntanlegu móti.

 

 

Kristjana vinnur og því er hún efst.  Til hamingju Kristjana mín. 

 

Svo kemur Brattur.  Með hann sem dómara í mótinu verður ekki hjá því komist að hann dæmi sjálfum sér nokkra sigra og komist upp með allskonar svindl og svínarí.  Hann er hrókur alls fagnaðar og er þá með þrjá hróka.  Það verður erfitt að eiga við úthugsaðar brellur hans.  Maðurinn er kex !

 

Þriðja sætið kemur í hlut Bjargar.  Það veit nefnilega enginn hvaða andstæðing hún hefur að geyma.  Þetta er stelpa með fullt af nefbeinum.  Hún stundar flúðasiglingar villt og galið... aðallega galið.   Strákarnir munu vaða upp í hugsunarlausa sókn og gleyma að verjast.  Hún heimaskítsmátar þá.

 

Edda fær fjórða sætið.  Það þarf ekkert að rökræða það.  Edda !  Þú ert ekki einu sinni bloggvinkona mín.  Lagaðu þetta stelpa. 

 

Fimmti verður Ægir.  Hann kann víst Sikileyjarvörn, drottningarvörn og prinsessuleik, auk þess sem hann hefur þróað með sér afar mikla þolinmæði undanfarnar vikur.  Ægir er búinn að vera allt þetta ár að fúga smá klósettkytru.  Hvernig er þetta hægt ?

 

Í sjötta sæti kemur Halldór.  Hans tími er ekki kominn.  Ágústmánuður sem átti að fara í að læra mannganginn, fer að mestu í tiltekt í garðinum.  Halldór hefur nýlega viðurkennt að hann er búinn að missa alla stjórn á trjágróðrinum sínum.  Nú stjórna Aspirnar á hans heimili.  Þess má geta í framhjáhlaupi að Halldór býður upp á fyrirtaks skíðasvæði í kartöflugarðinum heima.

 

Nú vil ég ekki fara lengra í verðlaunasætaúthlutuninni því ég verð sífellt óvinsælli eftir því sem neðar dregur.   

 

Sjálf mun ég lauma mér ofarlega á listann, mér sjálfri til ómældrar ánægju. 

 Það er ekkert grín að vera svín.

 

 

 

 

 

 

Stelpupör.

 

Það er vandi að vera stelpukjáni og kostar fórnir.

 

Ég geri eitt og annað til að viðhalda stelpuímyndinni, sem er auðvitað minn stíll og hefur verið síðan ég var stelpa.   

Fólk eyðir áratugum í að leita að sjálfu sér og finna sér sinn eigin stíl.  Sjálf gafst ég upp á að leita eftir fertugt,, ákvað þá með stæl að vera bara áfram stelpa.  Þessvegna kemur ekki til nokkurra mála að gera eitthvað sem breytir mér í kjéddlingu. 

 

Eitt er það sem veldur ama - aðallega öðrum - því ég er langoftast hæstánægð.

Ég sé ekki rassgat útfyrir 10 metra radíus.     Það heitir að vera nærsýn. 

 

 

Þetta orsakar það, að í 20 ár hef ég ekki heilsað fólki sem ég mæti í bílum nema ég þekki bílinn.  Í sama árafjölda hef ég heldur ekki heilsað fólki sem er svo óprúttið að ganga hinumegin við götuna.

 

Ég á sko gleraugu !  En þau henta hræðilega mínum stelpustíl því ég breytist í kennslukonu ef ég set þau á andlitið á mér.  Á mjög áhrifamikinn hátt.

 

Er n  nokkuð að lesa þetta ?   Einu sinni prófaði ég að setja upp gleraugun þegar ég var að keyra og þá brá mér heldur betur !  Ótrúlega var mikil umferð.  Ég tók þau strax niður aftur, því ég varð hreinlega dauðskelkuð að sjá alla þessa bíla.   Miklu öruggara að sjá minna.

 

Á íþróttaleikjum vandast málið.  Enginn fókus !  Verð að viðurkenna að tvisvar eða þrisvar hef ég laumað glyrnunum á nefið á mér, sem áhorfandi á verulega spennandi körfuboltaleikjum.  En við erum þá að tala um fjögurra liða úrslit og allt í laumi.  Megi himnarnir hrynja á gleraugun mín ef ég næst á sjónvarpsmynd með þau.   

 

Nú man ég !  Stalst líka einu sinni til að lauma rúðunum á nefið í leikhúsi.  Hafði heyrt að leikarinn yrði gersamlega berrassaður í lokaatriðinu.  Svoleiðis löguðu vill nú enginn, með virka hormónastarfsemi, missa af.   Nektaratriðið stóð yfir í hálfa sekúndu.  Svindl ! 

 

Linsur er ég sko búin að reyna að prófa.  Augnhárin mín breytast í útkastara.  Kasta linsunni út - áður en hún kemst inn.   Þar gafst ég upp þegar fjórar linsur voru ónýtar.

 

Annars veit ég ekki af hverju ég er að pikka þetta !  Þetta er sko ekkert mál fyrir Önnu sál. 

 

Sé´ðig !