Eva í Suðurhöfum.

 

.

.

Suður um höfin

á sólríkri strönd

siglir hún Eva mín

og er að kanna ókunn lönd

og hún kann vel að skrifa

er fyndin og klár

og ætlar að lifa

í níutíu ár

.

Hún fór í Disney

og sigldi um sæ

og hún er bara þessi stelpa

sem er algjört pæ

oft gleði hún smitar

og alloft ég hlæ 

er með skoðunum litar

hún bloggið, ó mæ. 

 

 

 

 

Er það þess virði að fara í fýlu ?

 

. 

Þegar ég var lítil strauk ég að heiman.

Fannst ég óréttlæti beitt.

.

Eftir smástund finn ég grasi vaxinn skurð.

Þar er hola sem ég skríð inn í.

Hlæ með sjálfri mér.

Nú skal fjölskyldan fá að sakna mín.

Tíminn líður.

Ímyndunaraflið tekur völdin.

Nú er mamma örugglega orðin mjög hrædd.

Já, þetta verður þeim lexía.

Pabbi er líkast til að spyrja nágrannana um mig núna.

Tíminn silast áfram.

Hvernig er það, ætli þau fari ekki að kemba svæðið ?

Djö.... það er nú ekki mikið um að vera hérna.

Klukkutímarnir líða. 

Fimm langar...... björgunarsveitin kölluð út.

Ég flétta grasstrá.

Hvurskonar fjölskylda er þetta !  Kann ekki að leita.

Ég er orðin stirð.

Gef mig ekki.... ætla að fela mig í alla nótt og á morgun og hinn líka.

Fleiri grasfléttur.

Ef ég stend upp núna, finna þau mig kannski fyrr ?

Lít í kringum mig en sé engan.

.

Eftir marga klukkutíma gefst ég upp og rölti niðurlút heim.

Býst við fagnaðarópum þegar ég loksins kem í leitirnar.

Týnda dóttirin !

.

.

Mamma lítur upp þegar ég geng inn og spyr  "fórstu út" ?

 

 

Ótrúlega falleg augu.