Tveir dagar í fyrsta mót sinnar tegundar sem haldið hefur verið í öllum heiminum... Skákmót bloggara með tattoo.

 

Skákmótið okkar bloggara er eftir tvo daga.     Það viðurkennist hér með að ég hef talið niður dagana, líkt og jólin séu að koma. 

Hugsanir mínar hafa snúist dálítið um undirbúning.  Ég hef ákveðið að undirbúa mig þannig, að æfa mig ekkert.... treysta á byrjendaheppni... sem reynst hefur mörgum hin mesta búbót.

Síðan er planið að tefla villt og galið.......  

.   

 

                 

.

 

Í fyrsta leik í öllum skákum, ætla ég að leika riddara Gunnar 1 til Finnur 3,  ef ég er með hvítt.... en með svart er það riddari Bjarni 8 til Ceres 6.    SKÁK !    Nei, smá spaug til að hræða andstæðingana.

Já,  riddarasóknin er ákveðin.... bara til að sýna mótherjunum að hestarnir mínir eru ótamdir og að það er við öllu að búast af þeim.   Það heitir að tefla villt.   Þau fá síðan að kynnast því hvernig ég tefli galið, þegar þar að kemur...... um nánari útfærslu á því,  þegi ég eins og herforingi.

.

Brattur er búinn að setja upp töfluna, sem segir til um hver á að tefla við hvern.  Í fyrstu umferð á ég að mæta tilvonandi sigurvegaranum, sjálfri Kristjönu.    Þetta er slóttugt kænskubragð hjá Bratti, sem mér finnst fyllsta ástæða fyrir Halldór eftirlitsdómara að skoða betur.  Kristjana nýtur Dragdrottningarinnar..... þ.e. að ég þarf að taka mína drottningu út af borðinu og setja hana í áhorfendastúku,  meðan sú skák er tefld.  Ég held að ég eigi eftir að sakna drottningarinnar. 

.

 

.

Í skákmótum, skiptir mun meira máli hvernig maður slær á klukkuna, heldur en fólk almennt gerir sér grein fyrir.   Það er hægt að slá fast og ákveðið, jafnvel frekjulega, eins og mig grunar að karlkeppendur eigi eftir að gera...... nú eða mjúkt og lipurt..... þið vitið....

Við klukkusláttinn,  mun ég nýta mér það út í hörgul, að vera skyld Bjarna töframanni. 

Hókus pókus, fílarókus...........  Ging gang gúllí gúllí.... ging gang gúúú......

.

.

Greyin þegar þau uppgötva að þau eru fallin...... með minna en þrjá. 

 

 

 

Rómantískasta brauð sem ég hef séð.

 

Undanfarnir dagar hafa verið alveg lausir við bull og er nú svo komið að ég er með fráhvörf.  Úr því verður nú bætt….. Rómantík hefur ekki verið stór þáttur í mínu lífi undanfarið.  Tja, nema þegar (róman)-tíkin nuddar sér upp við mig og horfir á mig ástaraugum.  Þegar þannig er ástatt… þ.e. rómantíkurlítið líf….. þá er rétti tíminn til að rifja upp gamlar minningar.   Rómantík þarf ekki endilega að tengjast ástarsambandi…. hún getur líka tengst vináttu.  Því er a.m.k. þannig farið í tilfellinu sem ég ætla að rifja upp núna.

Vinur minn einn, útlendingur, bauð mér í kaffi í ársbyrjun 2006.  Þessi strákur er lífvörðurinn minn…. eða svo segir hann.   Mér líkar vel við nokkra útlendinga.... en viðurkenni alveg að ég er skeptísk á allan þennan straum erlends vinnuafls, á svo stuttum tíma.  Held að þetta endi með því að við töpum sérkennum okkar, Íslendingar.   Þá ætla ég að flytja til Vestfjarða.     Jæja.... aftur að efninu; 

Ekki er nú ákaflega fréttnæmt að vera boðið í kaffi…. en ég er viss um að ekki hafa margir fengið meðlæti, sambærilegt við það sem hann gaf mér þarna.

.

 Ætla að sýna ykkur……….   .

.

Maður er það sem maður borðar....

.

Lífvörðurinn minn á kærustu og ég vona að hún fái svona kræsingar á hverjum degi.  Krúttilegt !