Allir út að leika.

 

Á árunum 1975-1978 var blómlegt félagslíf í sveitinni heima.  Sæmundur útibússtjóri sá um að halda skákmót reglulega.  Hann var líka duglegur að fara í leiki og fótbolta við okkur krakkana.  Pabbi og Sæmundur settu upp rólur og vegasölt fyrir okkur.  Við vorum orðin býsna sleip í rólustökki, bæði afturábak og áfram og vegasaltið var reynt til hins ýtrasta.  Það loddi við okkur krakkana að við vorum alltaf tilbúin í tilraunastarfsemi ýmiskonar.  Ein tilraunin okkar fólst í athugun á því hversu margir gætu vegað salt í einu.  Niðurstaðan var 7 í einu.  Vegasaltið brotnaði nefnilega þegar við vorum orðin 8.

.

Þorgeir bróðir gerði líka hávísindalega tilraun með leikföng.  Þannig var að við fengum dýr í jólagjöf eitt árið.... hann fékk hund og ég fékk kött, hvorutveggja úr hörðu gúmmíefni.  Þorgeir vildi ólmur athuga hvort þetta væri eldfimt efni.  Hann setti því köttinn minn á ruslabrennu föður okkar og þar brann kötturinn MINN til ösku.   Þorgeir passaði vel að hundurinn HANS kæmi ekki nálægt eldi eftir þetta.

Annars höfum við ekki rifist, bróðir minn og ég, í 32 ár.    Toppiði það !

.

 Á Breiðabliki var spilað blak einu sinni  í viku.  Þar voru bæði rígfullorðnir menn og krakkar allt niður í 10 ára…. allir saman... og það var svo gaman.     Milli jóla og nýárs var spiluð félagsvist og þar mættu nær allir úr sveitinni.  Þar voru vinningslíkur Halldórs frænda og mín um 75%, sem er umtalsvert betra en í happadrættum nútímans.   Okkur fannst verst þegar við unnum sængurverasett í stíl...... að við skyldum ekki geta notað þau saman.  Erum of skyld sko. 

.

Heima voru um tíma stundaðar söngæfingar.  Þar spilaði pabbi á nikkuna og þrenn hjón úr hreppnum komu og sungu.  Þetta var hin besta skemmtun fyrir okkur krakkana sem lágum í dyragættinni,  því Kjartan söng af svo mikilli innlifun… með öllu andlitinu.. að okkur fannst hrein unun á að horfa.  Ég er ekkert að segja frá því hér, að við hlupum svo reglulega inn á klósett og hlógum okkur máttlaus.  Guð, hvað þetta gat verið fyndið.   (nú braut ég regluna um að særa ekki nokkurn mann með bullinu ... en hver er svosem fullkominn ?).

.

Síðan verð ég bara að minnast á “Stundina okkar” á sunnudögum, fyrst ég er að rifja upp.  Mínar uppáhaldspersónur þar voru Rannveig og Krummi.  Ohhh…. Þau voru svooo skemmtileg ! 

.

Mínar bestu æskuminningar tengjast semsagt leik við fólk á öllum aldri.  Í nútímanum eru vissulega nokkrar fjölskyldur sem fara í leiki með börnunum sínum……. en ansi er ég hrædd um að það sé fátítt, og þá bara úti í garði eða á ættarmótum. 

.

Mottó dagsins..... LEIKUM OKKUR MEIRA.