Saga Gardínubrúns frá Breta-smálandi.

.

Fyrir langalöngu, í eldgamalli fyrndinni fæddist barn eitt lágvaxið í Breta-smálandi.  Þetta var krumpaður drengur sem nefndur var Gardínubrúnn.  

Gardínubrúnn var seinn til máls og ennþá seinni til klósettferða.  Hann hætti reyndar ekki að nota bleyju fyrr en móðir hans setti apa á koppinn og sagði smámælt;

"Sjáðu bara Gaddi litli.  Apinn kann að pissa í kopp" !

Gardínubrúnn leit yggldur á aparæfilinn........ og ullaði svo á hann. 

Daginn eftir skrönglaðist hann sjálfur á klósettið, enda orðinn sex vetra gamall.

.

 

.

Leið svo og beið.........

..............

..............

uns kominn var októbermánuður 2008.

Sólin var hulin skýjum þennan morgun.

Gardínubrúnn vaknaði úrillur og fór auk þess öfugu megin framúr.

Hann rann til í vanilluís á gólfinu.

Arfavitlaus öskraði hann;  "What the fuck...... is this some Iceland"? 

---------------

Restina þekkið þið. 

.

Þegar vorar.

 

Halldór, uppáhaldsfrændi minn, sendi mér ljóð í tölvupósti;

Þegar kemur hrímkalt haust
og húmið leggst á dalinn
elskast næstum endalaust
ærnar, kýr og smalinn.

.

Mér finnst vísan mjög góð.  

En síðan fór ég að hugsa um afleiðingar þess að "elskast næstum endalaust" og þá datt þetta út um fingurna og á lyklaborðið;

 

Er vorið aftur birtist hér
og grænkar undan hjarni
kýrin getur af sér smér
en smali á von á barni.

.

 

.