Kattarómyndin.

 

Á mínu æskuheimili voru alltaf kettir.  Oftast tvær læður en fjöldinn fór einu sinni upp í fimmtán kisur, þegar báðar læðurnar gutu á sama tíma, eftir að þær höfðu hitt sjarmör sveitarinnar á laun.

Í því goti kom einn kettlingurinn í heiminn, án rófu.  Hann var með sentimeters stubb aftan á sér og ég veit ekki hvað á helst að kalla svoleiðis.  Köttur með bút ? 

Ævi þessa kattar varð þó hin ævintýralegasta.  Hann var gefinn að hótel Búðum, eftir að ég hafði "presenterað" fyrir þeim hversu hagkvæmt væri að eiga rófulausan kött.  Á veturna, í vondum byljum, þegar hleypa þurfti kisa út að pissa, þá var hægt að loka hurðinni um leið og rassinn var kominn út..... þurfti ekkert að bíða eftir að skottið færi líka.   

Á hótel Búðum var því í mörg ár rófulaus kisa, sem undi sér við leik og leik og lifði eins og drottning.

.