Bridge.

 

Þessi færsla er fyrir briddsara. 

Eitt eftirminnilegasta spil sem ég hef spilað, var á móti tveimur stelpum, 12-13 ára.

Eftir nokkra sagnhringi, enduðum ég og makker minn í 6 spöðum á mína hendi í austur.

SUÐUR doblar.  Spilið byrjar og ég sé strax að ég á öll spilin, nema hvað mig vantar laufaás og spaðadrottningu.  Við makker minn erum með 9 spaða.  

Jahá.... svona ung stelpa doblar ekki nema hún eigi allt sem mig vantar.    Þetta spil liggur svo augljóst fyrir að ég er að springa úr hlátri.

Ég spila laufi og NORÐUR drepur á laufaás.  Ó !        Aha...  .... ég hlæ enn meira inni í mér.       Nú er algerlega borðleggjandi að doblarinn á spaðadrottningu, annaðhvort þriðju eða fjórðu. 

Þá er að vinda sér í verkefnið...... spila spaðagosa og síðan tíu... og svína.  Skítlétt !

Þá gerðist hið óvænta.........  NORÐUR drap á spaðadrottningu.    Norður átti báða slagina. 

Þær léku laglega á mig.  Suður doblaði með nákvæmlega ekkert....... sem varð til þess að ég spilaði spilinu niður.  Hefði engin doblað, þá tek ég tvo hæstu í trompi og drottningin dettur í.

Maður skyldi aldrei vanmeta unga fólkið.