Mér líður undarlega.

 

Á morgun er stór dagur hjá fjölskyldunni.  Eldri dóttir mín heldur yfir um haf og gerist skiptinemi í Bandaríkjunum í eitt ár.

Heilt ár ! 

Þetta er erfitt fyrir mömmuhjartað.  EN stelpan á eftir að þroskast heilmikið og læra annan eins helling.  Dóttir mín er tæplega 18 ára og mér líður eins og ég muni í fyrramálið, kveðja barnið...... og fá eftir eitt ár, fullorðinn einstakling til baka.  (Nú á hún eftir að segja MAMMA !!!  ÉG ER EKKI BARN )

Æ, mér líður bara svona.  Fer sennilega að skæla.  Á morgun hafið þið leyfi til að kalla mig grenjuskjóðu í einn dag.   

Böhööööhöööööööööööö. 

Ég má ekki einu sinni heimsækja hana.........

.

Brandarar óskast til að létta mína (ó)lund.

.

Mig dreymdi að ég ætti að skrifa þessi orð hérna;

 

.

Ekki vera sorgmædd þegar ég dey.

.

Ég er bara að fara í kollhnís á annað tilverustig.

.

 

.