Hvers vegna að kvíða því sem kannski aldrei gerist ?

 

Þegar ég les netið í dag, finnst mér fyndnast að þann 15. september s.l. vissi ég ekki einu sinni hvað Icesave var ! 

Það er auðvitað svo kjánalegt að ég segi það ekki nokkrum manni.

.

En annars veit maður ekki hvort það er við hæfi að spauga þessa dagana.  Óvissan um framtíðina er slík að maður veltir því fyrir sér hvort rétt sé að hamstra hveiti ?  Og Ora grænar baunir.

.

 

.

Ég hef ákveðið að lifa þannig að ég læt hverjum degi nægja sína þjáningu.  Nei, ég nýt hvers dags er réttara að segja.  Hvers vegna að kvíða því sem kannski aldrei gerist ? 

Hugsanlega óábyrg hegðun en það verður svo að vera.  Ég tel nefnilega að reiði sé afar óholl og að maður geti hreinlega orðið veikur í kjölfarið á mikilli reiði.

Ég vona bara að við Íslendingar berum gæfu til að leysa málin friðsamlega.

Við höfum tapað miklum peningum, orðspori okkar erlendis og trausti á ýmsum stofnunum innanlands.

Við skulum reyna að halda í það sem við enn eigum....... friðinn. 

.

En ég vil samt frysta eigur helvítis útrásarvíkinganna. 

.

Hvað skal til bragðs taka ?

 

Ég reif upp njólahelvítið og setti síðan gróft salt í sárið.  Gamalt húsráð.

.

 

.

Þá sagði njólinn;

Það er nú óþarfi að strá salti í sárið !!!

.

Og nú velti ég fyrir mér..... ...... á ég kannski að sleppa saltinu ?

.