Sagði upp vinnunni í miðri kreppu.

 

Það er ekki hægt að segja að ég fari alltaf troðnar slóðir.

Í vor sagði ég upp vinnunni !

Í miðri kreppu, bara sisvona. 

Og hætti störfum um síðustu mánaðamót.

Það hefur alltaf verið prinsipp hjá mér að hafa gaman af vinnunni.  Og þegar mér finnst vinnan ekki uppfylla væntingar mínar um lífsfyllingu, þá segi ég upp.  Og það gerði ég. 

Ég hugsaði með mér að ég fyndi mér bara eitthvað annað að gera.  Og ef ég finn ekkert annað, þá bara bý ég mér til vinnu.  Og ef ég bý mér ekki til vinnu, þá bara geri ég ekki neitt.  Og ef ég geri ekki neitt, þá hef ég bara meiri tíma til að blogga.     Nei, djók !

En mig langaði svolítið mikið að eiga frí í september og ég er komin í frí. 

 

Eftir það vonast ég.... svona í alvöru talað.... til að láta draum minn rætast.  Því í kreppunni felast mörg tækifæri, ykkur að segja.

Draumurinn er sá að ég verði yfirmaður minn.  Reki mitt eigið fyrirtæki.  

Þá get ég sagt við mig;  "Anna, get ég fengið frí í dag" ?  Og þá segi ég bara;  "Nei Anna, þú getur ekki fengið frí í dag"....(rosalega harður yfirmaður)... "en þú mátt eiga frí á sunnudaginn".

.

 

.

Og þá get ég bakað pönnukökur á sunnudögum.