Slagsmálaspillirinn.

11.7.2007 | 20:31

Seint myndi ég teljast góður efniviður í öryggisvörð eða laganna þjón, enda ekki nema fimmtíuogeitthvað kíló.

Þegar ég var um tvítugt, var ég að vinna í heildsölu í Reykjavík ásamt tveimur eigendum fyrirtækisins.

Annar þeirra var vel þybbinn.

Eitt sinn, er ég hafði verið að skemmta mér á pöbbnum á Hverfisgötunni og hafði innbyrt eitthvað af bjórlíki, brá svo við þegar ég gekk út á götu að tveir menn voru í slagsmálum þar.

Annar sat ofan á hinum og ég sá framan í hvorugan. Sá samt spik á þeim sem var undir.

Stundum hugsa ég hratt. Og stundum OF hratt.

Ég ákvað á svipstundu að maðurinn sem lá í götunni, þessi með spikið, væri yfirmaður minn.

Fáránlegt því ég hafði aldrei séð hans keppi.

Einhver varð að bjarga manninum, fannst mér.

Ég stökk af stað og greip hinn manninn hálstaki og svipti honum af "yfirmanni mínum".

Þegar því var lokið sá ég mistökin sem ég hafði gert. Ég þekkti hvorugan manninn.

Þeir urðu svo undrandi á þessari óvæntu árás stelpunnar, að þeir hættu að slást !

Ekki reyna að leika þetta eftir samt.

Flokkur: Spil og leikir | Breytt s.d. kl. 20:35 | Facebook

Athugasemdir

... sé ekki betur en þú yrðir fín lögga t.d. á bæjarhátíðum...

tók eftir nokkrum orðum í færslunni:

1) fimmtíuogeitthvað kíló = bara eins og sementspoki...

2) Bjórlíki = var þetta rétt eftir seinni heimstyrjöldina...hmm???

3) Einhver varð að bjarga manninum = Þú ert góðhjörtuð...

Brattur, 11.7.2007 kl. 20:56

Það vantar fleiri svona Önnur í miðbæinn um helgar.....supervoman

Gíslína Erlendsdóttir, 11.7.2007 kl. 22:32

Bæta við athugasemd [Innskráning]

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Um bloggið

Sparisjóður grínista og nágrennis.

Anna Einarsdóttir

Af gefnu tilefni skal það tekið fram, að allt sem ég skrái á þessa síðu er vel meint, þótt það á köflum geti hljómað eins og illa meint,, þá er það alls ekki þannig meint.