Upp á kant.

Er ég snillingur eða er ég ekki snillingur ?  Nú er ég langt komin með að útfæra, viða að mér efni og skipuleggja byggingu á nýjum þakkanti á húsið mitt.  Þetta er auðvitað mjög heimskulegt af mér því samkvæmt einhverri könnun virðast karlmenn sækja í fallegar konur og konur sem vantar vernd.  Eru semsagt ósjálfbjarga.  Nú, mér er þá bara alveg sama !  Útilokað að vera ósjálfbjarga eftir að maður er orðin rúmlega tveggja ára.  Það virðist ekki vera neitt stórmál að skipta um kantinn - vandasamara að kantske..... nei, nú fór ég yfir línuna.   Aftur að efninu; býst við að húsið mitt verði komið með nýtt lúkk uppúr páskum.  Svo er nú ekki öll vitleysan eins.  Er handviss um að bíllinn minn sé farinn að kvarta yfir einhverju.  Þar sem ég er bifvélavirkjadóttir þykist ég vita hvernig á að heyrast í bílum sem eru í lagi.  Minn malar hátt - of hátt.  Hann ískrar líka.  En þetta kemur allt saman í ljós síðar og óþarfi að hafa áhyggjur af því fyrr en það gerist.  Hvers vegna að kvíða einhverju sem kannski aldrei verður ?