Pottormurinn.

 

Það er fátt heilbrigðara en að troða sér í heitan náttúrulegan pott úti í guðsgrænni náttúrunni.

Á Snæfellsnesi er einn leynipottur, falinn í hrauni.  Í mörg ár var ég búin að heyra sögur af fólki sem sat heilu sumarkvöldin í pottinum og naut lífsins.

Mig langaði að prófa líka.

Fór því af stað.  Ég vissi nokkurn veginn hvar hann var að finna - þ.e. á hvaða afleggjara ég átti að fara en síðan ekki meira. 

Þegar ég er komin á afleggjarann, hringi ég í bróður minn og læt hann lýsa staðháttum.  Síðan geng ég af stað og leita.  

Eftir nokkurt rölt, hoppa ég upp af kæti !  Þarna er hann, ég sé gufuna.

Arka þangað en verð dálítið hissa þegar ég kem nær.

"Potturinn" var 15 cm. djúpur þar sem hann var dýpstur og nálægt einum fermetra í ummál.  Fyrir ofan hann var svart rör sem dælir heita vatninu ofan í "pottinn".

Tja, ekki eins stórt og ég hélt...en fyrst ég er komin, þá er bara að demba sér ofan í.

Hátta mig og sest í "pottinn".  Áts !  Það er hraun á botninum. 

Ég reyni að troða mér í dýpsta hlutann en samt nær vatnið ekki alveg upp að nafla.  Þetta var um vetur. 

Brrrrrr..... kalt á öxlunum og vont að sitja en samt - vera jákvæð

Þetta átti að vera svo notalegt sögðu allir.... svo þarna sat ég í klukkutíma og hafði það næstum því sómasamlegt. 

Nokkru seinna, hitti ég vinkonu mína og lýsi undrun minni á smæð "laugarinnar"  og óheppilega hvössum botni.

Hún rekur upp stór augu. Fer svo og sækir myndaalbúm og sýnir mér pottinn. 

HA !  Þetta er ekki sá sami. 

Ehhhh......

.

.

Líklega er ég eina manneskjan á Íslandi sem hef baðað mig í þessu bévítans affalli.

Og það er engin mynd til að drullupollinum.