Vandræðalegt.

 

Það er svolítið óþægilegt að vera bloggari stundum. 

.

Ég fer til dæmis út í búð og hitti vinkonu mína. 

Hún:  "Af hverju ertu með sár á hálsinum.......varstu að reyna að hengja þig"?

(vinkonur mínar eru sko húmoristar)

Ég:    "Neibb, ég fékk þetta eftir riverrafting, þurrbúningurinn var svo þröngur í hálsinn".

Hún:  "Já þú varst í rafting,,  var ekki gaman" ?

Ég hugsa eldsnöggt...er hún búin að lesa eða er hún ekki búin að lesa bloggið ?    Svo byrja ég að segja frá og góni á hana á meðan.... reyni að lesa í viðbrögðin.... er hún spennt.... sýnir hún sterka svörun ?  Eða er eins og hún hafi lesið þetta í morgun ? 

.

. 

Það er sko agalega hallærislegt að spyrja alltaf:  "Lestu bloggið mitt" ?

Það er líka asnalegt að segja frá einhverju sem fólk veit nú þegar. 

Svo ágætu vinir......vinsamlega stoppið mig þegar ég fer að segja eitthvað sem þið hafið lesið !

------------------

En svo fékk ég hugmynd. 

Er ekki einhver hálfviti þarna úti sem er til í að senda mér skýrslu um hrakfarir sínar, og ég get þá bloggað um hann/hana....... og spjallað eðlilega við vini mína.... ha ?