Það er dýrt að vera vitlaus.

 

Við landsbyggðarfólkið erum heppin.

Góðærið náði ekki til okkar sem þýddi þá að við höfðum enga peninga til að kaupa hlutabréf fyrir sem aftur leiddi svo til þess að við töpuðum litlu.  Maður stórgræðir á að græða ekki.    Hverjum hefði dottið það í hug ?

Og það var fleira sem mér datt ekki í hug.    Til dæmis að ég væri ábyrgðarmaður fyrir einhverja Lukkuláka sem ég þekki ekki græna baun. 

Vúúúú, ef ég hefði bara vitað.    Þá hefði ég sent bréf til þeirra og sagt;

"Kæru félagar.

Nú vil ég ekki skrifa upp á fleiri íslenska banka í útlöndum nema ég fái eins og eina góða veislu í staðinn.  Einn Elton John eða Mike Oldfield upp á svið".  Jamm, eða eina skútusiglingu.  

.

 

. 

En nei.  Þar sem ég var vitlaus og vissi ekki neitt í minn haus, fékk ég nákvæmlega ekkert fyrir minn snúð.  Ekki einu sinni svið.      Því verð ég sjálf að baka mína snúða í framtíðinni og lofa sjálfri mér því að hætta að skrifa upp á víxla fyrir bláókunnuga menn.

.

Skammast´ín Anna að gera svona.