Ég fékk útblástur fyrir vildarpunkta.

 

Þessi færsla er mín fyrsta í flokknum "umhverfismál".

Þannig háttaði til að ég og mín fjölskylda nutum lífsins á Hótel Loftleiðum nú um helgina, fyrir vildarpunkta eingöngu.  Þetta er orðin hefð.  Fjórða árið í röð sem við förum til Reykjavíkurhrepps um miðjan desember til að tjilla og eyða vildarpunktunum. 

Jæja.  Við fórum og skoðuðum mannlífið í verslunum og litum við í kvikmyndahúsi einu.

Um kvöldið fórum við heim á hótel.  Sjáum við þá í lyftunni viðvörun á tíu tungumálum; 

"Varað er við stormi í nótt.  Vinsamlegast lokið gluggunum".

Við náttúrulega brostum í kampinn, vitandi það ósköp vel að veðurspáin hljóðaði upp á bongóblíðu og ekkert annað.     Galopnuðum gluggann og lögðumst til svefns.

Klukkan 9 í morgun vöknuðum við, við ógnarhávaða.  Drrrrunn, drrrrunn.  Flugvélarnar þöndu vélarnar eins og þær væru að fara í spyrnu.  Ekki viðlit að sofa lengur.  Allt í góðu með það því morgunstund gefur gull, ergelsi og pirru, eins og þeir segja Spaugstofumenn. 

Örstuttri stundu síðar fyllist herbergið af flugvélaútblæstri.  Hóst hóst.  Hreinasti mökkur !  Ég lít út og sé að flugvélarnar eru að þenja sig með afturendann alveg við andlitið á mér. 

.

 

.

Nú fer að þykkna upp.  Ekki bara á himni heldur líka svona inni í mér.  Ég hringi niður í afgreiðslu og bið konuna vinsamlegast að koma aðeins upp á herbergi.

Þegar hún gengur inn bið ég hana að þefa.   Hún segir þá;  "Já, þetta er alveg eins niðri hjá okkur" og svo segir hún "þetta er mengunin í Reykjavík". 

Við erum nú ósköp sveitó en.......... mengunin í Reykjavík ?

Nú spyr ég og vil fá hlutlaust svar;  Lít ég út fyrir að vera heimsk ?