Ég vaaaaar töffari.

 

Bakgarðurinn hefur undanfarin ár verið gróskumikill með afbrigðum.  Sem er ekki endilega jákvætt því þar átti að vera möl.  Hérna uxu njólar í tugatali, gras kom upp úr sandkassanum og rabbarbarinn spýtti sér í allar áttir.

.

 

.

Þar sem ekki var neinn sérstakur markaður fyrir njóla og þessháttar eðalplöntur - þrátt fyrir tilraun mína til að markaðssetja njólapils í anda Hawai-pilsanna -  var ráðist í að "laga" bakgarðinn.  Gamli heiti potturinn, sem einungis var notaður sem geymsla fyrir sláttuvélina, var fjarlægður.  Sandkassinn sömuleiðis og allar sjálfsprottnu plönturnar.

Ákvörðun var tekin um að þökuleggja allt dótið.  Við mannfólkið viljum "stjórna" því hvar og hvernig plönturnar vaxa.  Það er ferlega furðulegt að við gróðursetjum tré út og suður.... og svo erum við endalaust að klippa þessi sömu tré af því að okkur finnst þau of stór eða of gisin eða OF eitthvað annað.   

.

Í gær tók ég svo á móti þökunum í bakgarðinn og þurfti síðan að bregða mér í Kaupfélagið og kaupa nokkra poka af þörungamjöli því það ku vera ansi gott undirlag fyrir þökurnar.

.

Er ég hafði greitt fyrir þörungamjölið, kom að því að skella því á bílinn.  Eins og þið vitið er ég töffari.    Ég vippaði einum poka upp og arkaði með hann út í bíl.  Starfsmaðurinn tók líka poka.  Í næstu ferð var pokinn eitthvað fastur á brettinu.... undir öðrum poka.  Starfsmaðurinn var alveg að koma svo mér fannst ég þurfa að hafa hraðar hendur.  Ég tók því á öllu mínu og náði pokanum undan.  Þá tók ég ægilega flotta sveiflu þegar ég skutlaði pokanum á öxlina.  (æææ óóó  svakalega var þetta vont hugsaði ég)  en með montsvip á andlitinu brosti ég til starfsmannsins og gekk hnarreist með pokann út í bíl.  Síðan þakkaði ég fyrir mig, settist inn í bíl og stundi ææææææi.      Töffarastælar mínir kostuðu mig tognað bak. 

.

Í dag er ég eins og gömul kerling.