Apar.

 

Vinkona mín sendi mér nýlega skemmtilega frásögn í tölvupósti;

.

Eftir að hafa fylgst með þætti á Animal planet í nótt, þá hef ég komist að því að það geti ekki verið rétt sem sagt er, að fólk geti ekki breyst. Þátturinn var um Babun apa (ef þeir þá heita það á íslensku). Þessi ákveðni flokkur var, eins og aðrir babunaflokkar, uppfullur af sterkum alfakarlöpum sem fóru illa með kvenapana, börðu hina karlapana og gerðu í raun lífið erfitt fyrir meirihluta hópsins.  Svo komust þessir apar í matarafganga eftir einhverja túrista. Það vildi ekki betur til en svo að kjötið var sýkt af einhverri hroðalegri bakteríu og meirihluti babunahópsins dó.  Það sem var merkilegt var að allir alfakarlaparnir dóu (trúlega verið frekastir og borðað mest) en eftir voru þá kvenapar í meirihluta og þessir félagslyndu og góðu karlapar sem höfðu verið undirgefnir alfakarlöpunum áður.  Nú eru liðin tuttugu ár frá því þetta gerðist og þessi hópur hefur vaxið og dafnað.  Þar ríkir mjög sérstakur andi, mikil félagshyggja, allir eru jafnir, borða jafnt og hjálpa hver öðrum.  Þegar ungir karlapar koma, sem eru uppfullir af alfakarlapastælum þá bjuggust rannsóknarmenn við að allt gæti breyst aftur en það hefur sýnt sig að þessir ungu apar hafa bara fallið inn í þennan nýja lífsstíl þegar um hálft ár er liðið frá komu þeirra i hópinn.  Ég er ekki að segja að mannskepnan sé alveg eins og babunar.. en ég held að við séum ekki langt undan.  Ég er heldur ekki að segja að við þurfum að losa okkur við alfakarlana en þetta segir mér að ef þessi hópur getur breyst og bætt sína framkomu við hvert annað.. ja þá hljótum við að geta breyst líka og bætt okkur og okkar framkomu við náungann. 

.

 

.

Gæti hugsast að sjálfstæðismenn séu í eðli sínu alfakarlapar ?  

Hart deilt á stjórnarandstöðu