Það reddast.

 

Við lifum erfiða tíma á suma vegu;  Kreppa, Icesave, óréttlæti...... og ljúfa á aðra;  bongóblíða, fegurð Íslands, trú á réttlæti.

.

Icesave málið er svo stórt að mér finnst engan veginn hægt að taka einarða afstöðu.  Ekki veit ég hvað gerist ef við skrifum ekki upp á lánið.  Ekki veit ég heldur nákvæmlega hvað gerist ef við skrifum upp á lánið ?

Ljóst er að hvorutveggja eru afar slæmir kostir en hvor er skárri ?

Í augnablikinu hallast ég að því að við eigum að skrifa upp á vegna þess að ég óttast afleiðingarnar, gerum við það ekki.  Síðan eigum við að leggja ofuráherslu á að ná aftur peningum auðmannanna, þeim hinum sömu og settu okkur á hausinn og nýta þá peninga til að greiða niður skuldina.  Í öðru lagi eigum við einhverja von í olíuauðlindum.  Hugsanlega og mögulega mun það bjarga okkur.  Kannski er þetta dæmigerður íslenskur hugsanaháttur...... að þetta reddist einhvern veginn.  En ég er jú rammíslensk og ennþá stolt af því þrátt fyrir allt.

.

Sjálf ætla ég að taka mér smá hvíld frá blogginu.  (þegar ég gerði það í fyrra varð ég svo frjó í hugsun að ég gat ekki hætt að blogga)    Núna er ég í sumarfríi og reyni að njóta þess eins og best ég get.     Geri vonandi eitthvað svakalegt af mér,  sem bloggandi er um síðar.

.

Þangað til........ njótið dagsins því hann kemur ekki aftur. 

.

 

.

.