Strandaglópur.

 

Í sumarfríinu mínu glópaðist ég m.a. á Strandir og kallast því Strandaglópur.  Það var þó mikið glópalán að dandalast þangað því meðan aðrir íslendingar sátu í biðröðum í bílum sínum á þjóðvegi númer eitt, vorum við skötuhjúin ásamt bróður mínum og fjölskyldu, alein á tjaldstæði í Trékyllisvík.  Og til að toppa það vorum við síðan alein í sundlauginni í Krossnesi þar sem sjórinn er í aðeins 50 metra fjarlægð.  Dásamlegt útsýni.  Þvílík stemming að vera svona alein ! 

.

 

Margt býr í þokunni. 

. 

 

Kríuungi að fela sig. 

.

 

Norðurfjörður fyrir Gerðu. 

.

Alger andleg hvíld og að sjálfsögðu án frétta og síma og tölvu. 

Í Djúpuvík fundum við þessa skútu en sýnt þykir að einhver útrásarvíkingur fyrri tíma hafi ekki náð að flýja land.  Eða það held ég.   Og það heldur hundurinn líka, held ég.

.

.

 

.

Að endingu kemur lauflétt gáta.  Úr hverju eru stafirnir á næstu mynd ?

.

 

.