Quiznos

 

Ég verð að viðurkenna að stundum man ég ekki hvort ég hef sagt frá tilteknum hlutum á blogginu áður - eða hvort ég hef ekki gert það.  Ef ég segi tvisvar frá því sama getið þið farið í rannsóknarvinnu og athugað hvort frásögnin breytist á milli tímabila og hvort ég sé farin að ýkja. 

Eftirfarandi frásögn er ein af þeim sem ég ekki man hvort ég hef áður sagt frá en atburðir gerðust fyrir rúmlega ári síðan:

Sonur minn og félagar hans voru að vinna mikið á tímabili - daga og nætur.  Mamma gamla ákvað að létta undir með þeim og færa þeim eitthvað matarkyns.

Ég arkaði í sjoppuna (á bílnum) og keypti Quiznos sem þá var algjör nýjung á mínum slóðum.  Pantaði þrjá báta en sá síðar, þegar pöntunin var lögð á borðið, að bátarnir voru í stærri kantinum.  Næstum því skip.    Jæja, drengirnir yrðu allavega saddir af þessum hnullungum, hugsaði ég.

.

.

Mæti ég síðan á vinnustað og kalla á þá:

Strákar !  Viljið þið "kvasínos" ? 

KVASÍNOS, gólaði sonur minn, undrandi og hneykslaður. 

Strákarnir sprungu úr hlátri.  Ég vil eiginlega ekki ræða það hversu lengi þeir hlógu.  

-------------

Þessa dagana hljóma auglýsingar í útvarpinu;  Kvisnos, kvisnos, kvisnos og mér líður eins og verið sé að gera grín að mér - sem ég kann alls ekki að meta. 

-------------

Ekki er öll vitleysan komin í hús ennþá.  Stuttu eftir að ég færði þeim brauðhleifana,  sagði ég systur minni frá atvikinu.

"Veistu bara hvað ?  Ég keypti Kvasínos handa strákunum og þegar ég kom á staðinn, kallaði ég Kvisnos eins og kjáni" !  Og svo hló ég hátt.