Var svo ljót að ég ældi.

 

.

 

.

Þegar ég lít í spegil,  blasir við mér mynd sem ég er alveg hæstánægð með.  Svo ánægð stundum, að það jaðrar við argasta grobb.

.

Það hefur þó ekki alltaf verið þannig.  Á mínum yngri árum, fann ég spegilmynd minni allt til foráttu.  Lengi vel var ég til dæmis með fílapensil á nefinu.  Við erum að tala um að hann kom sér þarna fyrir öll mín unglingsár.  Þegar fílapensillinn svo loksins, loksins gafst upp í baráttunni við mig, spýttist hann af miklu afli á spegilinn og myndaði þar væna slummu.  Það var gýgur í nefinu á mér, lengi á eftir.

.

Þegar við vorum krakkar, krakkarnir... kannski svona 6-7 ára ... .... fórum við stundum í leik uppi á lofti, hjá ömmu og afa.  Þá slökktum við öll ljós og svo var einn draugur.... með vasaljós undir hökunni.  Þegar kom að því að ég átti að vera draugurinn, setti ég ljósið undir hökuna, fór að speglinum og gretti mig ógurlega.  ARRRRG    Mér brá svo við það sem í speglinum var, að ég hljóp hríðskjálfandi niður.  Þorði ekki meir.

.

Annað ógleymanlegt móment á ég tengt spegli.  Þá hafði ég verið mikið veik, bæði með mislinga og rauða hunda á sama tíma.  Jamms,, er soddan snillingur stundum.   Allavega, ég hafði legið fárveik í rúminu í rúma viku en var svo aðeins að verða brattari.  Staulaðist fram á baðherbergi til að pissa.  Mér verður litið í spegilinn þegar ég geng framhjá....... og ég var svo ljót að ég ældi. 

.

En með auknum þroska og versnandi sjón..... verður spegilmyndin fegurri með hverju árinu. 

 

Athugasemdir

[Aðalheiður Ámundadóttir, 27.8.2007 kl. 17:31]

Alveg er ég sammála... einhver óútskrýranleg sjálfsánægja í gangi sem ekki var til staðar hér áður (þó ég hafi svosem aldrei ælt af ófríðleik)

[Bjarndís Helena Mitchell, 27.8.2007 kl. 17:50]

Eitthvað kannast ég við svona speglasamband. Ekki tel ég mig vera neitt myndarlega, en ég er samt ólíkt ánægðari með spegilmyndina núna, en þegar ég var unglingur. Samt var ég fríðari þá, hmmm.... eitthvað öfugsnúið við þetta, en ég sætti mig við sjálfa mig fyrir löngu. Ég er það sem ég er og hvorki meira né minna en akkúrat það!!

[Gíslína Erlendsdóttir, 27.8.2007 kl. 18:20]

SKO....þetta fer allt eftir því í hvernig spegla maður lítur, því minni því betra.   Nei..nei bara djók.  Þú hefur ekkert breyst Anna mín síðan þú varst lítil nema kannski aðeins stærri...og með svart hár.

[Björg F (IP-tala skráð) 27.8.2007 kl. 18:41]

Spurning mín er samt þessi.. af hverju finnst manni maður vera svo miklu sætari í spegli en á ljósmynd? Svar.. í speglinum sérðu spegilmynd þína.. þú ert vön henni.. á ljósmynd sérðu þig nákvæmlega eins og þú ert.. og þú ert ekki vön að sjá þá mynd.. þetta er svona eins og að hlusta á röddina sína á hljóðsnældu.. úff.. ég drýp svoleiðis af visku í dag.. hvað er eiginlega í gangi.. ??

[Ingibjörg Friðriksdóttir, 27.8.2007 kl. 19:07]

Ég ef ekki ælt vegna spegilmyndar minnar, en orðið þokkalega óglatt.

Einu sinni var sagt við mig, (var að skríða út úr tjaldi):  Ingibjörg, þú ættir að gefa þig fram, þú lítur út eins og sprunginn MaryGoldhanski.  Veit ekki hvað þetta þýddi og spurði.  Jú, sjáðu til, meira segja hestarnir eru skíthræddir við þig.

Síðan þá geng ég með maska. 

[Marta B Helgadóttir, 27.8.2007 kl. 21:09]

Anna þú ert flott og hefur örugglega alltaf verið það.

Mér hefur aldrei fundist ég ljót í spegli, en oft á mynd - líklega vaninn sko  eins og manneskjan sagði.

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 27.8.2007 kl. 21:15]

Veit ekki hvað þú ert að tala um??  

[Anna Einarsdóttir, 27.8.2007 kl. 21:15]

Ég er að segja´ða !  Kastaði upp við það að sjá mig.     Mér finnst það fyndið... en get lofað ykkur því að mér þætti ekki sniðugt ef einhver ANNAR kastaði upp við að sjá mig. 

[Brattur, 27.8.2007 kl. 21:20]

... mikill kostur þegar sjónin daprast með aldrinum... ekki spurning...

[kloi, 27.8.2007 kl. 21:26]

Þú ert sæt Anna.  Mér hefur stundum verið strítt og uppnefndur. Einn sagði, þú ert hrikalega asnalegur, alveg eins og svín.  Mér finnst ég sætur, sjáið bara myndina af mér

[Anna Einarsdóttir, 27.8.2007 kl. 21:35]

Þú rekur alltaf augun í aðalatriðin í textanum mínum Brattur minn....... "fegurri eftir því sem sjónin versnar".  

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 28.8.2007 kl. 09:02]

Já maður er orðin svo flinkur að setja upp svipinn sem fer manni best þegar maður lítur í sepgil eðga gengur fram hjá glugga að það er alltaf sjpokkerandi að sjá hvernig myndavélin getur algerlega hundsað þennan fína svip. Í dag er ég með ljóta frunsu en annars bara mjög sæt þegar ég lít í spegil. Myndavélar ætla ég að hundsa meira og meira með aldrinum og njóta þess að hafa verri sýn en áður. ímyndunaraflið er aldeilis stórgott tæki í baráttunni við vaxandi ......minnkun á fegurð!