Tíska er fáránleg.

 

Hvaða mannapi ákvað að allir ættu að fylgja "tískunni" og vera eins ?

Hver segir að mannverur séu fallegri með uppstrílað hár heldur en ógreiddar ?

Og það heimskulegasta af öllu..... hvaða máli skiptir merki á flík ?

-----------------------------------------

Ég er búin að velja fegurðardís dagsins.

Þessi yndislega stelpa er frá Nepal. 

-----------------------------------------

.

 

Einu sinni var ég Indíáni.

Jökulsá Austari.

 

Ferðasaga Bjargar vinkonu minnar er HÉRNA og ég hvet ykkur til að lesa hana áður en þið lesið mína.  Hennar saga er mjög vel sögð ferðasaga þeirra sem hafa kjarkinn. 

Björg    er rosalega skemmtileg og ég get sagt ykkur að hún er miklu fallegri en hún sýnist á þessari mynd.    Bróðir hennar var með í för og hann er algjör húmoristi. 

Aðrir sem í hópnum voru:

Anúp, fararstjórinn á bátnum okkar, sem án efa bjargaði lífi mínu 35 sinnum.

Karú, kajakræðarinn, sem ég mútaði.  Lánaði honum góða hanska gegn loforði hans um að vera mættur á svæðið innan 10 sekúndna til að veiða mig upp úr ánni, ef ég skyldi detta.

Anil, sem var einn á trússbátnum... ótrúlega duglegur.

Chris, líka kajakræðari, eldhress.

Síðan voru tvær kjarkmiklar og duglegar stúlkur, starfsmenn hjá Ævintýraferðum og einn strákur frá Californiu sem var sá lélegasti spilari sem ég hef fyrirhitt.  Hann skíttapaði meira að segja spili sem hann kenndi okkur sjálfur - og sat þá eftir með öll bestu spilin á hendinni, en notaði þau ekki.   

Flottur hópur og allir glaðir og hressir.   

Iss, mér sýndist að þetta yrði bara hundauðvelt ! 

...................

Ferðasaga Önnu kemur hér og takið eftir að enginn upplifði ferðina svona - nema ég.

....................

Á þriðjudag sigldum við af stað, frekar rólega.  Ég sat í miðjum bátnum, brosandi út að eyrum.  Heyrði útundan mér að þau voru að tala um hve lítið væri í ánni.  Vissi ekki að það myndi breyta allri ferðinni hjá mér.  Við sigldum í hálftíma án tíðinda. 

Þá fóru að koma allmiklar flúðir.  Mjög mikið var af stóru grjóti í ánni.  Við sigldum fimlega niður fyrstu flúðirnar.  Bara ferlega gaman.    Þegar báturinn stoppaði á grjóti, fengum við skipanir frá Anúp.... "allir hægra megin"  "allir vinstra megin"  "allir fram í"  "allir hoppa" og oftast dugði það til að losa bátinn. 

Síðan gerist það, að báturinn stöðvast á grjóti, fyrir ofan allmiklar flúðir.  Anúp segir "allir fram í". 

ALLT Í EINU losnaði báturinn og það kom á hann slynkur.  Mér tókst einhvern veginn að hanga um borð en það sem ég sá næst, olli mér mestu skelfingu sem ég hef á ævinni upplifað.  Ég horfði bókstaflega á alla sópast frá borði, útí iðandi strauminn og grjótið.  Anna var ein á báti og báturinn kastaðist stjórnlaust niður flúðirnar.  (komst reyndar að því síðar að við vorum tvær eftir, hin sat fyrir aftan mig)  Á þessum tímapunkti hélt ég að allt væri búið.  Þessi andartök gerðust eins og í slow motion hjá mér.  Ég held næstum því að ég hafi fengið sjokk, því ég man varla atburðarrásina næstu mínútuna, hvernig fólkið bjargaðist um borð aftur og hvort ég hjálpaði þar til eða hvort ég hékk bara í bandinu og gerði ekki neitt ?  Það komust þó allir heilir í bátinn innan skamms.

.

.

Vá... aldrei aldrei á ævinni hef ég orðið svona hrædd.   Ég fann jafnframt innan í mér að mér var ekki treystandi til að bregðast rétt við ef ég dytti í ánna.  Ég myndi sennilega "panika" og það má alls ekki.   Þessvegna fannst mér vera lífsspursmál fyrir mig að DETTA EKKI ÚT Í.

Ég var afleitur farþegi þennan daginn.    Anúp var búinn að segja okkur að við ættum að sitja á dekkinu og að hann yrði ekki ánægður ef við settumst innar í bátinn.  Hann myndi gefa okkur eina viðvörun en síðan myndi hann gera eitthvað annað, ef við ekki hlýddum.   Ég fann að ég var öruggari aðeins innar svo ég sat þar, en gat þó enn með góðu móti róið.  Anúp gaf mér viðvörunina, ég færði mig en í næstu flúðum seig ég "óvart" til baka á öruggari staðinn.  Anúp leyfði mér að vera þar.  Það sáu allir hvað ég var skelkuð. 

Næstu 5 tímana sigldum við niður ána.  Einhverjir duttu stundum útí en það varð aldrei neitt í líkingu við fyrsta "óhappið" þótt stundum munaði litlu.   Þegar í kofann var komið, var ég algerlega uppgefin.  Var að reyna að muna hvenær ég var síðast svona þreytt og niðurstaðan var aldrei.

O, Anna, af hverju gastu ekki haft vit á að panta dagsferð í Jökulsá Austari !

..........

Næsta morgun lögðum við af stað aftur.  Þá brá svo við að mér fannst bara ferlega gaman.    Áin var allt öðruvísi.  Miklu meira vatn og nánast engir steinar, skemmtilegar öldur og mjúkar flúðir.  Ég var svo hamingjusöm að vera ekki hrædd eins og daginn áður.

Eftir klukkutíma siglingu heyrðist splass.  Ég hafði ákveðið að taka sundæfingu án þess að láta neinn vita.  Í hvítri ánni sést ekki til botns.  Klaufinn ég, henti mér út í, þar sem vatnið var bara hálfs meters djúpt og ég hruflaði aðeins á mér hnéð.     Ferðafélagarnir urðu svakalega hissa þegar ég "datt" því það voru engar flúðir eða neitt. 

Við sigldum í tæpa tvo tíma þennan morgun.  Þá var áð, því hópur Bandaríkjamanna ætlaði að vera samferða síðasta spölinn.   Ég var komin með bólgnar hendur því þurrbúningurinn þrengir verulega að úlnliðnum og ég virtist þola það illa.  Því ákvað ég að 8 tímar í Austari Jökulsá væri bara helv. gott fyrir mig - og meira en margir þora,, þar með talið ég.

Í dag sit ég með alla vöðva auma, sár á hné eftir misheppnaða dýfu "hetjudáðina mína" og nuddsár á hálsi eftir þurrbúninginn, bólu undir nefinu  sem kemur þó málinu ekkert við og............

...... er stolt af sjálfri mér,  þrátt fyrir allt.

Þessari ferð mun ég aldrei í lífinu gleyma og ég hvet fólk til að prófa.... en bara ef það þorir.

Starfsfólk Ævintýraferða er frábært.... allir sem einn. 

Næst ætla ég í Jökulsá Vestari. 

Komin heim.

 

Jæja vinir......er komin heim heil á húfi.  Hef aldrei á ævinni verið svona þreytt.

.

.

Mér tókst að sigla Jökulsá Austari og nú skal ég segja ykkur leyndarmál.......

........ ég er vatnshrædd.   

Asninn sem ég get verið !

Meira þegar ég er búin að sofa. 

 

Njóttu !

 

Lífið

er svo skemmtilega óútreiknanlegt

Þú veist ekki hvaða forlög mæta þér

Þú veist ekki hverjir ganga við hlið þér

þú veist ekki neitt

.

Þessvegna skaltu reyna að mæta forlögunum

og taka á móti þeim brosandi

því oft hefurðu ekkert val

alls ekkert val....

nema um það,  hvernig þú bregst við

.

Fyrir eigin líðan....

fagnaðu erfiðleikum

vegna þess að þeir þroska þig

fagnaðu gleðistundum

því að þær næra þig

fagnaðu deginum í dag

því hann gæti orðið sá besti.

 

 

 

 

.

(það held ég nú... bara orðin hátíðleg..... vink vink og hafið það gott )

Er svo heppin með bloggvini.

 

Ég er heppnust í heimi með bloggvini. 

Kristjana bloggvinkona gaf mér undurfagurt ljóð í nestið.

.

 

.

Brattur bloggvinur gaf mér annað frumsamið ljóð svo ég er með fullan bakpoka af fögrum orðum.

.

.

Ég er alveg undrandi og mun brosa niður allar flúðirnar...  .... jafnvel flissa.

.

Á morgun hitti ég svo Björgu bloggvinkonu.  Hún er sko stelpa sem mig langar að kynnast.

.

.

Það er svo gaman að vera til !     

 

Gísli, Eiríkur og Helgi.

 

Fyrst ég er á annað borð farin að játa eldgamlar syndir mínar, ætla ég að bæta aðeins við. 

.

.

Ég er satt að segja orðin svo háöldruð, að það var sveitasími heima hjá mér þegar ég var krakki.  Tvær langar og ein stutt.  Það segir sig því sjálft að á tímum lítillar tækni og svart-hvíts sjónvarps með nánast engu barnaefni, utan Stundarinnar okkar, þurftum við krakkarnir að finna okkur eitthvað til dundurs.  Við vorum orðin býsna góð í því held ég. 

.

Einn fallegan sumardag þegar við vorum um 14-15 ára gamlar, ákváðum við vinkona mín að gera eitthvað verulega skemmtilegt.  Við klæddum okkur í föðurland og ullarbol og ekkert utanyfir það, settum á okkur ljótustu húfur sem við fundum og hringdum svo í stelpu á nágrannabæ sem var allnokkuð eldri en við og boðuðum hana á okkar fund - á traktor.

.

Hún mætti nokkru síðar og við tjáðum henni fyrirætlan okkar.  Hún átti að keyra um sveitir Miklaholtshrepps.... og þá sérstaklega oft framhjá Vegamótum..... en við ætluðum að sitja báðar ofan á húddi dráttarvélarinnar, snúandi baki hvor í aðra, í þessum ósmekklega klæðnaði og þykjast vera Gísli, Eiríkur og Helgi. 

.

Þetta gerðum við, vöktum mikla athygli allra sem til sáu og skemmtum okkur alveg hreint konunglega.   Það fór lítið fyrir skvísustælum hjá okkur vinkonunum. 

 

Æskuminningabrot.

 

 

Sæmundur bloggvinur minn og fyrrum nágranni, kom með skemmtilega sögu af syni sínum og bróður mínum.  

.

Bróðir minn:  "Pabbi fór niður í Straumfjarðará og veiddi svo stóran lax, að hann gat ekki lyft honum".

Sonur Sæmundar:  "Iss" !  "Það er nú ekki mikið.  Pabbi fór að veiða upp í Baulárvallavatni og veiddi þrjá stóra silunga og tvö skrímsli".

.

Að alast upp með þessum strákum, var alveg ómetanlegt.  Oft bakaði ég drullukökur á þessum árum.  Stundum fór ég til mömmu og bað um smá sykur og kakó.  Ef vilyrði fékkst fyrir því, setti ég herlegheitin saman við mold og vatn, formaði fallega köku sem ég skreytti síðan með Sóleyjum eða Fíflum.  Svo borðuðu strákarnir kökuna.     Ekki veit ég til að þeim hafi nokkurn tíma orðið meint af því.

.

Við gerðum ýmsar tilraunir á þessum árum.  Ég man að við settum kindaspörð í Opalpakka og buðum gestum og gangandi.  Einnig pissaði ég einhvern tíma í Sinalco flösku og bauð sopa.

.

 

Við krakkarnir fórum snemma að stunda viðskipti ýmiss konar, þar sem við vorum svo heppin að búa við hliðina á veitingastað/verslun á Vegamótum.  Nánast daglega, á sumrin, stoppuðu rútur þar, fullar af útlendingum.   Það kom oft fyrir að útlendingarnir gáfu okkur pening, sökum þess að klæðnaður okkar minnti helst á aumingja.  Við vorum fljót að sjá að það borgaði sig að vera illa til fara.  Ef það dugði ekki að standa þarna með aumingjasvip,  týndum við Fífla og Fífur og seldum útlendingunum.  

Gróðinn fór undantekingalítið í sælgætiskaup.

.

Þrátt fyrir að búa ekki á sveitabæ, var dýralífið fjölskrúðugt hjá okkur.  Heima hjá mér voru kettir og hænur.  Sæmundur nágranni átti Lassýhund.  Oft lékum við okkur með mýsnar, bjuggum til holu handa þeim og gáfum þeim að borða.  Þær hins vegar drápust oftast, að ég held úr hræðslu.  Kindurnar í Straumfjarðartungu voru sko ekkert venjulegar kindur.  Við stunduðum það að gefa þeim matarkex.  Þær voru æstar í matarkex.   Það kom oft fyrir að kindurnar örkuðu inn á Vegamót, ef útidyrahurðin stóð opin.  Skemmtilegur svipur sem kom alltaf á ferðafólkið, þegar það fór á klósettið og mætti rollu á leið út af klósettinu. 

.

Sökum þessarar ágengni kindanna, voru sett skýr fyrirmæli um að passa alltaf að loka "sláturhúsinu".  Sláturhúsið hafði einu sinni verið sláturhús og nafnið var pikkfast á húsinu þrátt fyrir að á þessum tíma hafi húsið hýst lager.  Á lagernum var geymt allt gos og sekkjavara.  M.a. kögglar sem kindurnar voru sólgnar í.  Það kom einu sinni fyrir að rolla lék á mig.

Hún hlýtur að hafa falið sig á bakvið goskassana og beðið þar til ég er farin.  Þá fer hún og étur köggla, viðstöðulaust, þar til einhver á leið í sláturhúsið næst.  Þegar að var komið, var rollan orðin svo útþemd að það var vandkvæðum bundið að koma henni út um dyrnar.  Mig minnir þó sterklega að hún hafi lifað kappátið af.  En ég skammaðist mín.

.

Við lékum okkur líka mikið við frændfólk mitt frá Dal.  Einu sinni sáu þau, í kíki held ég, að sveitungi okkar einn hafði hægðir á holti einu.  Eftir það var holtið aldrei nefnt annað en Dritholt.  

.

Systir mín er fædd á Jóladag.  Þegar ég var lítil, spurði ég hina krakkana: 

"Verður hún þá Jesú þegar hún verður stór" ? 

.

Já, svona var maður nú vitlaus einu sinni. 

 

 

Stuðmannalag á laugardagskvöldi.

 

Íslenskir karlmenn þeir eru sko eintómar gungur

íslenskum karlmönnum skortir víst allan kjark

Þeir þor´ekk´í rafting en hanga og naga neglur

þá án þeirra förum við konur og ekkert þjark

.

því fer sem fer

því fer sem fer

Við dettum oní ána

alveg án kjána

við dettum oní ána

Já, með enga bjána

.

sumir á, sumir á, sumir á ánni

aðrir á, aðrir á, aðrir á tánni.......

.

.

 

 

RiverRafting

 

Hei !  Það eru tvö laus pláss  í RiverRafting núna á mánudaginn.   

Þetta er ferð sem engin okkar á eftir að gleyma.  Við getum sagt barnabörnunum óskaplega fínar frægðarsögur af okkur síðar meir. 

Fyrstur kemur, fyrstur fær.

 

Sjá nánar http://www.rafting.is/icelandic/is-riverrush.php

Þetta verður einstök ferð því klikkhausarnir Anna og Björg verða þarna til að skemmta sér og öðrum.  Rífið upp stemminguna og látið vaða !

 

Ferðalýsing

 

1. dagur: Varmahlíð - Laugarfell
Þátttakendur koma í bátahús Ævintýraferða í Varmahlíð um kl. 16:00. Ekið er um Vesturdal og Sprengisand í Laugarfell og gist í upphituðum og góðum skála Ferðafélags Akureyrar. Eftir kvöldverð er notalegt að fara í laugina og safna kröftum fyrir næsta dag.
2. dagur: Laugarfell - Hildarsel
Eftir morgunverð er ekið að Jökulsánni en hún fellur um hraunið skammt frá Laugarfelli. Siglingin hefst í hægum straumi en brátt fellur áin um gljúfur og þrengingar og ærinn starfi að stýra í flúðum og stórgrýti. Þegar komið er niður í Austurdal minnkar straumurinn nokkuð, fyrr en varir blasir við ágætur skáli Ferðafélags Skagfirðinga í Hildarseli þar sem við gistum og njótum kvöldsins í faðmi fjallanna.
3. dagur: Hildarsel - Villinganes - Varmahlíð
Þegar leiðangursmenn eru ferðbúnir er ýtt á flot. Hér gefst gott tækifæri til að njóta þess sem fyrir augu ber og rifja upp áratökin. Vatnsmiklir lækir og þverár falla í Jökulsána á leiðinni frá Laugarfelli, því vex vatnsmagn árinnar stöðugt eftir því sem líður á ferðina. Siglingin um gljúfrin í Austurdal er afar tilkomumikil og spennandi þar sem stórar flúðir reyna á samhæfingu áhafna. Við Villinganes eru bátar og búnaður tekinn upp og ekið í Varmahlíð þar sem ferðinni lýkur með slökun í sundlauginni og grillveislu á góðum stað.