Lífið var svo yndislegt fyrir 30 árum.

 

Það örlar á samviskubiti hjá mér.

Fyrir stuttu síðan óskaði ég þess upphátt að við færum aftur til ársins 1980.

Með dreymnum augum þuldi ég upp;  Ekkert sjónvarp á fimmtudögum.  Ekkert sjónvarp fyrr en á kvöldin.  Félagsvist.  Heimsóknir á kvöldin.  Engin eða hámark ein fjarstýring á heimilinu.  Börnin í útileikjum á kvöldin.  Alvöru heyskapur.  Heimsóknir til ömmu og afa.

.

Maður má nú láta sig dreyma. 

.

 

.

Úbbs..... kannski fór ég aðeins of langt aftur í tímann. 

Viðundrið biður um kauplækkun.

 

Maður er náttúrulega eins og hvert annað viðundur þegar maður skrifar jákvæðar fréttir en einhver verður jú að vera viðundur.    Ekki viljum við að viðundur deyji út !

Þessi pistill fjallar um stórgóða kartöfluuppskeru kortéri fyrir snjó. 

Hér á bæ voru nokkrar kartöflur settar niður þann 7. júlí s.l.  

Já, já, ég veit, ég veit.... doldið seint.

Hér á þessum sama bæ voru kartöflurnar teknar upp þann 2. október s.l. 

Í fyrradag.

Hvílík gleði að sjá litlar sætar kartöflur koma upp úr manns eigin garði. 

Þetta er alveg hellingur !

.

.

Að rækta kartöflur er mín leið til að mæta kreppunni.  Svo er ég að spegúlera í,  hvað ég geti gert næst.  Kannski ég biðji um kauplækkun.    Ég hef nefnilega heyrt að kauphækkanir séu verðbólguhvetjandi og þá hljóta kauplækkanir að vera verðbólguhamlandi.   Já, ég held að beiðni um kauplækkun sé besta hugmynd sem ég hef fengið lengi. 

Þó ég segi sjálf frá.    

 

Stefnuræða sparisjóðsstjóra.

 

Jakkaklæddir keyptu þeir jeppa
og jólin líka héldu með stæl
en síðan er komin víst kreppa
þá kóngarnir reka upp væl.

.

Það gagnast ei neinum að góla
og garga;  "við höfum það skítt"
þótt krónan sé farin að dóla
sér niður.....þá brosum við blítt.

.

Að bíta á jaxlinn og brosa
það besta er viðbragð í nauð
og krónuna reynum að tosa
upp aftur..uns verðum við rauð. 

.

.