Saga Gardínubrúns frá Breta-smálandi.

.

Fyrir langalöngu, í eldgamalli fyrndinni fæddist barn eitt lágvaxið í Breta-smálandi.  Þetta var krumpaður drengur sem nefndur var Gardínubrúnn.  

Gardínubrúnn var seinn til máls og ennþá seinni til klósettferða.  Hann hætti reyndar ekki að nota bleyju fyrr en móðir hans setti apa á koppinn og sagði smámælt;

"Sjáðu bara Gaddi litli.  Apinn kann að pissa í kopp" !

Gardínubrúnn leit yggldur á aparæfilinn........ og ullaði svo á hann. 

Daginn eftir skrönglaðist hann sjálfur á klósettið, enda orðinn sex vetra gamall.

.

 

.

Leið svo og beið.........

..............

..............

uns kominn var októbermánuður 2008.

Sólin var hulin skýjum þennan morgun.

Gardínubrúnn vaknaði úrillur og fór auk þess öfugu megin framúr.

Hann rann til í vanilluís á gólfinu.

Arfavitlaus öskraði hann;  "What the fuck...... is this some Iceland"? 

---------------

Restina þekkið þið. 

.

Þegar vorar.

 

Halldór, uppáhaldsfrændi minn, sendi mér ljóð í tölvupósti;

Þegar kemur hrímkalt haust
og húmið leggst á dalinn
elskast næstum endalaust
ærnar, kýr og smalinn.

.

Mér finnst vísan mjög góð.  

En síðan fór ég að hugsa um afleiðingar þess að "elskast næstum endalaust" og þá datt þetta út um fingurna og á lyklaborðið;

 

Er vorið aftur birtist hér
og grænkar undan hjarni
kýrin getur af sér smér
en smali á von á barni.

.

 

.

 

 

Við erum Víkingar.

.

 

.

Þótt náunginn sé ekki eins og þú, áttu samt að koma vel fram við hann.

Hugsaðu hlýtt til auðmanna og stjórnmálamanna. 

Ok, ég er nú ekki að meina alveg svona  hlýtt.

Bara ekki ala á óvild eða hatri...... svona.....   Það er svo vont.

.

.

Og ég trúi því að íslenskir auðmenn snúi til Íslands og axli ábyrgð með okkur.

Og ég trúi því að stjórnmálamenn axli sína ábyrgð.

Og ég trúi því að Davíð ....... nei annars, ég trúi því eiginlega ekki. 

En allavega;

Ég er viss um að við Íslendingar eigum eftir að spjara okkur fínt.    

Það tekur kannski bara smá tíma þangað til við sjáum það.

 

Gáta.

Hvað er það

sem allir vilja eiga

en enginn vill samt fá

í jólagjöf ?

 

.

 

.

Það er dýrt að vera vitlaus.

 

Við landsbyggðarfólkið erum heppin.

Góðærið náði ekki til okkar sem þýddi þá að við höfðum enga peninga til að kaupa hlutabréf fyrir sem aftur leiddi svo til þess að við töpuðum litlu.  Maður stórgræðir á að græða ekki.    Hverjum hefði dottið það í hug ?

Og það var fleira sem mér datt ekki í hug.    Til dæmis að ég væri ábyrgðarmaður fyrir einhverja Lukkuláka sem ég þekki ekki græna baun. 

Vúúúú, ef ég hefði bara vitað.    Þá hefði ég sent bréf til þeirra og sagt;

"Kæru félagar.

Nú vil ég ekki skrifa upp á fleiri íslenska banka í útlöndum nema ég fái eins og eina góða veislu í staðinn.  Einn Elton John eða Mike Oldfield upp á svið".  Jamm, eða eina skútusiglingu.  

.

 

. 

En nei.  Þar sem ég var vitlaus og vissi ekki neitt í minn haus, fékk ég nákvæmlega ekkert fyrir minn snúð.  Ekki einu sinni svið.      Því verð ég sjálf að baka mína snúða í framtíðinni og lofa sjálfri mér því að hætta að skrifa upp á víxla fyrir bláókunnuga menn.

.

Skammast´ín Anna að gera svona.   

 

 

Gefið okkur afnám verðtryggingar í jólagjöf.

 

Góðir Íslendingar !

Oft höfum við, alþýðan í þessu landi, leyst öll möguleg vandamál við eldhúsborðið heima.

Ég hef hlustað á hagfræðinga sem segja að vextir verði áfram að vera háir svo við eyðum ekki öllum gjaldeyri jafnóðum og við fáum erlent lán.  Ég er ósammála.

Við eldhúsborðið heima hjá mér var ákveðið að verðtryggingu þarf að afnema strax.

Vextir þurfa að vera lágir.  Aðeins þannig komum við í veg fyrir fjöldagjaldþrot sem er engum til hagsbóta. 

Þeir sem voru svo heppnir að eiga sitt sparifé á bók, ættu ásamt öðrum að geta tekið þátt í björgunaraðgerðum með því að fá minni vexti á sína inneign.

Varðandi gjaldeyrinn, þá er lausnin sú að Davíð Oddsson má núna fara á sinn eðal-lífeyri.  Í stað þeirra Seðlabankastjóra sem við höfum, þurfum við að ráða menn eins og Jón Sigurðsson og Þorvald Gylfason og konu eða tvær eins og mig.     Eitt af þeirra hlutverkum á að vera að skammta gjaldeyri áfram.  Hafa smá vit fyrir okkur á meðan við erum að brotlenda.

Við þolum alveg að geta ekki keypt allt mögulegt og ómögulegt í einhvern tíma en þjóðin myndi ekki höndla að verða húsnæðislaus ef allir færu beint á hausinn.  Þangað stefnum við að óbreyttu í þeirri óðaverðbólgu sem spáð er. 

Því biðla ég til stjórnvalda;  Afnemið verðtrygginguna strax og lækkið vexti.  Tryggið að fólkið í landinu fari ekki allt á götuna því það græðir ENGINN á því.

.

 

.

Ef þið farið ekki eftir mínum ráðum og við missum öll húsnæðið, þá standið þið frammi fyrir ennþá erfiðara verkefni;

Þá þurfið þið að laga veðrið á Íslandi.   

 

Með ljúfum sunnudagskveðjum,

Anna plat-sparisjóðsstjóri. 

 

 

Ég er komin í stríð !

 

Bretar skulu ekki halda að þeir geti kallað mig hryðjuverkamann án þess að þeir þurfi þá að taka afleiðingunum. 

Það er borðleggjandi að þeir hafa ekki heyrt hetjulega frásögn mína af því þegar ég bjargaði oggolítilli mýflugu frá drukknun í síðasta mánuði.  Anna hryðjuverkamaður hvað ? 

.

Þeir vita bara ekkert í sinn haus !

Nú skulu þeir iðrast sáran.

Ég á mótleik.

Frá og með gærdeginum er ég hætt að halda með Manchester United. 

.

 

.

Framvegis held ég með Lillehammer. 

Heja Norge.

Kreppuhornið.

 

Hefur einhver heyrt minnst á kreppu nýlega ? 

Kreppa er ástand sem er nýtilkomið.

Í kreppu þykir gott að fara vel með og spara.   Sparisj.grín. (það er gott að byrja á því að spara orðin og skammstafa) mun setja upp nýjan dálk;  Kreppuhornið.

Í kreppuhorninu gefst fólki kostur á að koma með hagnýt húsráð og ódýrar lausnir.

Mér skilst að sú teljist hagsýn húsmóðir sem getur gert mikið úr litlu.

Að gera mikið úr litlu. 

Það er auðvitað enginn vandi. 

.

 

. 

Gerið til dæmis úlfalda úr mýflugu. 

Ég sá alls ekki neitt.

 

Dagurinn í dag hefur farið í algjöra slökun.  Ég settist fyrir framan sjónvarpið og nú verð ég að viðurkenna dálítið sem mig langar ekkert til að viðurkenna opinberlega.   

Ég setti upp gleraugun. 

Gleraugu og ég passa einhvern veginn ekki saman finnst mér.  Bara eins og kleina og hrásalat passar ekki saman.  Eða það finnst mér.

En nú er svo komið að ég sé ekki almennilega á sjónvarpið nema að setja upp brillurnar. 

.

 

.

Ég setti því gleraugun á nefið en reif þau strax af mér aftur;

"Það hefur eitthvað komið fyrir þau, mikið svakalega eru þau skítug.  Ég sé ekki neitt" !

Gleraugun voru pússuð vel og vandlega og sett aftur á nefið.

Ennþá allt í þoku.   En þá fattaði ég. 

Á nefinu hafði ég gleraugu húsbóndans sem er nærsýnn ......... en ég er fjarsýn. 

Þvílíkur snillingur.   

 

Spaugstofan frábær.

 

Spaugstofumenn fóru á kostum í gær. 

Fyrir þá sem misstu af þættinum, er hér linkur á hann.

Ekki missa af góðu gríni. 

http://dagskra.ruv.is/streaming/sjonvarpid/?file=4431773

.

.