Tilvonandi tengdamamma.

 

Hvar skal byrja ? 

Æ, ég byrja bara einhvers staðar.  Það er aldrei hægt að segja alla söguna því hún myndi hljóma einhvern veginn svona;  Svo lagðist ég á sólbekkinn sem Egyptinn hafði komið svo haganlega fyrir á besta stað við sundlaugarbakkann og lá þar næsta hálftímann.  Þá var mér orðið heitt svo ég hoppaði í hálfkalda laugina og kældi mig.  Síðan skreið ég aftur á sólbekkinn.  Eftir hálftíma hoppaði ég aftur í laugina en hafði í millitíðinni skellt í mig einum bjór.  Svo lagðist ég aftur á sólbekkinn.......

.

Nei, þið eruð ekki að fiska eftir svona sögu ef ég þekki ykkur rétt. 

.

Ok, hverju klúðraði ég feitt ?  Engu.    Guð hvað það er nú fyndið í sjálfu sér.   

.

Stærsta fréttin er líklega sú að ég kom heim með bónorðsbréf í töskunni.  Einn Egyptinn, 23ja ára drengur sem ætlar að verða Doktor eftir tvö ár, kom að máli við okkur.  Hann varð svona líka yfir sig heillaður af Íslendingunum.... okkur sko.    Egyptar urðu það reyndar allir !  Höfðu aldrei séð Íslendinga áður.  Nema hvað..... Muhamed en svo hét strákurinn, spurði hvort við ættum börn.  Þegar hann komst að því að dóttir mín væri 18 ára og á lausu, henti hann sér á hnén og bað um hönd hennar.  Hann bætti svo um betur daginn eftir og mætti með skriflega beiðni.  Beiðnin leit út eins og ferilskrá og svo var persónulegt bréf til dóttur minnar, ásamt mynd á hinni hliðinni.  Ég er ekki að djóka. 

Eftir bónorðið, var honum sagt að ef fyrirætlan hans lukkaðist, gæti hann kallað mig "mother in law".  Strákanginn hefur ætíð síðan kallað mig "mother love". 

.

Egyptaland er undursamlegt land.  Þar er fólk ljúft og landið skemmtilega öðruvísi.  

Egyptaland.

.

Komin heim í heilu lagi.    Algerlega frábær ferð !

Enginn tími til að blogga núna en set inn nokkrar myndir.

.

 

.

.

.

Brúðkaupsferðin.

 

Jæja folks.

Á morgun förum við í brúðkaupsferðina.    Bróðir minn gekk í hnapphelduna í gær og það lukkaðist betur en elstu menn muna.  Brúðurin var með eindæmum flott og þau bæði svo lukkuleg að unun var á að horfa og með að fylgjast. 

.

Leið okkar mun liggja til London á morgun en á þriðjudagskvöld fljúgum við til Egyptalands.  Fyrst þegar brúðhjónin buðu okkur að koma með, héldum við að það væri af þeirri ástæðu einni að við værum svo skemmtileg.  En svo fórum við að lesa okkur til um Egyptaland og þá kom ýmislegt í ljós.  Það eru 3 tegundir af banvænum snákum í landinu og þeir leynast í sandi, klettum og háu grasi.  Ok, þá er skýringin komin.  Við eigum að ganga á undan brúðhjónunum, hvert sem þau fara. 

.

En það gerir Egyptaland bara ennþá meira spennandi !

.

 

. 

Við ætlum að ríða út á Salemdýrum.   Já, nema bróðir minn.  Hann fer á Salem light. 

Svo þarf auðvitað að skoða þessa frægu þríhyrninga.......

....... og barina. 

Það er víst einn þrusugóður bar í Egyptalandi.  Hann heitir Ara-bar.

.

Vink vink.

Breyting vísitölunnar.

 

Vísitala neysluverðs var 279,9 í nóvember s.l. en er 300,3  í apríl, hálfu ári síðar.

Þetta er skelfileg þróun en samt ekki það, sem ég hef mestar áhyggjur af í augnablikinu.

Ég hef mestar áhyggjur af því hvernig vísitölufjölskyldan lítur út á næsta ári, ef  svo heldur fram sem horfir.

.

 

.

Ef vísitalan hefur hækkað svo mikið, hefur þá ekki að sama skapi vísitölufjölskyldan hækkað ?

Verðum við öll risar ? 

 

Útilega við Selvallavatn.

 

.

   

 Á unglingsárunum, frá 13 til 16 ára aldurs,  tókum við Þórdís, vinkona mín, upp á þeim sið að fara einar í útilegu.  Bryndís kom líka einu sinni í þessa útilegu í stað systur sinnar.

 Pabbi þeirra skutlaði okkur með tjald og annan viðlegubúnað upp á Kerlingaskarð, að Selvallavatni þar sem við höfðum fundið okkur uppáhaldsstað við vatnið. 

 Þar tjölduðum við í grænni lautu við fagran foss og dvöldum þar síðan aleinar á fjöllum í 3 daga.

 Við þurftum auðvitað að hafa með okkur prímus og mat og svo var algjört skilyrði að hafa kassettutæki með batteríum með í för, svo við gelgjurnar gætum fílað tónlistina í annars kyrrlátri þögn fjallanna.

 

 

.

 

 Í einni slíkri ferð kláruðust batteríin.  Ekki gátum við Þórdís unað við það að vera án tónlistar, svo við gengum af stað til byggða, yfir Kerlingaskarð að kvöldi til. 

 Ferðin gekk vel ef frá er talin ógurleg hræðsla okkar vinkvenna við "kerlinguna", grjót eitt sem Kerlingarskarð er kennt við.

 Við sögðum fátt en hugsuðum margt. Hvað ef ?

 Komumst við þó óskaddaðar til byggða, fengum rafhlöður og var skutlað aftur í tjaldið síðar þetta sama kvöld.

 Þess eru reyndar engin dæmi að Kerlingin hafi nokkurn tíma ráðist á fólk.... a.m.k. ekki í manna minnum. 

 

Nafnagáta.

.

Eina af þessum stelpum þekkir þú með nafni. 

Hvaða stelpa er það og hvert er nafn hennar ?

.

 

.

Carry on my Wayward son.

 

Þetta lag nær alveg inn í hjartað mitt og hefur alltaf gert.

Lagið í heild sinni tekur rúmlega fimm mínútur í spilun.   Þar sem lesendur mínir eru upp til hópa duglegt fólk sem hefur ekki tíma til að hlusta svo lengi, set ég hér stutta útgáfu með bíómyndarívafi.

Yndislegt ! 

.

.

Lengri útgáfa lagsins fyrir Hrönn og Guðrúnu Örnu...... súperkonur:

.

Hér átti myndbandið að vera en það gerðist ekki,  svo ég gríp til neyðarúrræðis og set slóð.....

  http://youtube.com/watch?v=pw6_VXPwm6U

.

Ljóska eða ekki ?

.

Ég fæddist dökkhærð......

.

 

 

.

En svo varð ég ljóshærð....... 

.

.

Og ennþá meira ljóshærð.........

.

.

........ og nú er ég dökkhærð.

Hvort er ég ljóska eða ekki ? 

 

Vindmylla föður míns.

 

Faðir minn heitinn, hafði mikið hugvit.  Hann var bifvélavirki í sveit og það komu tímar, þar sem hann þurfti að finna sér verkefni.  Oft sátum við saman við eldhúsborðið og hugsuðum hvað hann gæti gert til að afla tekna yfir háveturinn, þegar lítið var að gera á verkstæðinu.  Meðal þess sem hann bjó til í hjáverkum voru dráttarkúlur, snúrustaurar, blómastandar, garðhlið og garðslöngur.

Fyrir um 30 árum datt honum í hug að smíða sér vindrafstöð.  Rafmagn var dýrt á þessum árum og verkstæðið notaði mikið rafmagn.  Næstu 10 árin,  eyddi hann stórum hluta frítíma síns í að byggja vindmylluna.  Jarðhýsi byggði hann utan um rafalinn.  Blöðin á vindmyllunni voru mjög stór.  Ef ég hef skilið rétt er öxull látinn snúa rafal sem getur framleitt rafmagn.  Vindmyllan hans pabba gat framleitt 12kW.  Vindmyllan var tilbúin, að mig minnir, árið 1988.

.

 

.

 

.

Vegna óstöðugleika í veðri, hafa vindmyllur yfirleitt hemlunarbúnað til að blöðin snúist ekki of hratt.  Slíkur búnaður var á þessari vindmyllu.  Ég sá föður minn nokkrum sinnum hlaupa upp mastrið til að stöðva vindmylluna ef þess þurfti.  Afar misvindasamt er á þessum æskuslóðum mínum.  Áttir geta breyst á örskotsstundu.  Það gerðist einn daginn með þeim afleiðingum að vindmyllan fór að snúast öfugt, náðist ekki að stöðva hana og spaðarnir fóru af. 

Pabbi fékk nýja spaða en þegar þeir fóru af í annað sinn, alllöngu síðar, gafst hann upp.  Áratugs vinna farin í súginn.  Draumurinn búinn.  Hann var hnípinn þann daginn.

Í dag getur pabbi vonandi kíkt niður af himnum á dóttur sem er ennþá stolt af honum fyrir eljuna og hugvitið.

Ég fékk hnefann í andlitið.

 

Það voru heljarinnar læti hérna í gær. 

Þannig var að ég leit í spegil.  Vissi ég þá ekki fyrr en ég fékk hnefann beint í andlitið. 

Síðan skipti engum togum en að næst fékk ég kinnhest, þvínæst fékk ég einn á´ann og svo var ég barin sundur og saman, kýld og slegin. 

Slamm, spling, krass, bojjjngg  &%&%/&%/& !!! 

Sambærileg slagsmál hef ég aldrei upplifað. 

.

 

.

Ég var að berjast við hrukkurnar.