Icesave á mannamáli.

 

Ég er ekki að fatta fyrirbrigðin í Sjálfstæðisflokknum. 

Icesave málið er nokkurn veginn svona skv. mínum skilningi í einföldu máli;

Sjálfstæðisflokkurinn er við stjórn landsins í 18 ár og notar þann tíma m.a.  til að rýmka um reglur er lúta að ábyrgð á eigin atvinnustarfsemi, sbr. innleiðing eignarhaldsfélaga. 

Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn selja einkavinum sínum bankana.

Bankarnir þenjast út og talsmaður Sjálfstæðisflokksins, Hannes Hólmsteinn heldur sérstök námskeið þar sem hann mærir útrásina.

Vinur hans, Davíð, hrópar jafnframt HÚRRA fyrir bankamönnunum.

Bankarnir hrynja.

Í nóvember, um það leyti sem skrifað er undir lán Alþjóðagjaldeyrissjóðsins til Íslands,  undirrita Davíð Oddsson og Árni Matthiesen viljayfirlýsingu þar sem fram kemur m.a. „Ísland hefur heitið því að virða skuldbindingar á grundvelli innstæðutrygginga­kerfisins gagnvart öllum tryggðum innlánshöfum."

Samningur þeirra Sjálfstæðismanna hljóðaði upp á 1300 milljarða að frádregnum eigum Landsbankans gamla og rúmlega 6% vexti, auk styttri samningstíma.

Núverandi ríkisstjórn hefur náð samningi sem hljóðar upp á 600 milljarða að frádregnum eigum Landsbankans gamla og rúmlega 5% vexti, auk lengri samningstíma.

.

Ávinningur af þrotlausu starfi núverandi ríkisstjórnar fyrir íslenska þjóð, er því 700 milljarðar auk lækkunar vaxta !  Geri aðrir betur.  Þegar eignir gamla Landsbanka hafa verið teknar upp í, ásamt vöxtum, er áætlað að við greiðum 250-300 milljarða af þessu bévítans Icesave.

Mig dreymir um að stór hluti þess náist til baka þegar við handtökum útrásarvíkingana sem hafa ekki einungis stolið frá okkur,  heldur eyðilagt orðspor Íslands með taumlausri græðgi sinni.

En þá komum við að því sem ég ekki skil.

Hvernig í ósköpunum geta Sjálfstæðismenn látið út úr sér þá vitleysu að þeir beri enga ábyrgð á óförum íslensku þjóðarinnar ?

Sjálfstæðismenn og Framsóknarmenn eiga Icesave !

Þeir væla þessa dagana um að ekki megi ræða fortíðina... Þeir nota uppnefni og upphrópanir eins og  nornaveiðar - Heilög Jóhanna - Steingarmur - kommúnistar - bla bla bla............

Verum á verði. 

Sjálfstæðismenn eru að gera tilraun til að endurskrifa söguna og í þeirra útgáfu er Rauðhetta orðin landráðamaður en úlfurinn er bara strípaður hani.

.

. 

 

Icesave ekki á dagskrá í dag

Skjaldbaka í salatbeði.

 

Það hefur oftsinnis verið bent á að neysla grænmetis hafi örvandi áhrif á kynhvöt.

Enn og aftur tek ég að mér það hlutverk að koma með bein sönnunargögn...... og botna ekkert í því,  af hverju ég var ekki sett í rannsóknarnefnd Alþingis. 

Á fyrstu myndinni sést dæmigerð skapstygg skjaldbaka.

.

.

Skjaldbakan smellir sér á grænmetisdiskinn.

.

 

.

Og viti menn !

.

 

.

 

Hver samdi þennan refsiramma ?

 

http://www.visir.is/article/20091014/FRETTIR01/815711084

 

Í ofangreindri frétt stendur m.a. þetta;

"Refsing hans þykir því vera hæfilega ákveðin fangelsi í 8 mánuði og fellur hún niður haldi hann almennt skilorð næstu tvö árin. Hann þarf að greiða 9,6 milljónir í sekt, sem er þreföld upphæðin sem hann var dæmdur fyrir að svíkja út. Greiðist hún ekki innan fjögurra vikna kemur 75 daga fangelsi í staðinn".

Maðurinn hefur semsagt val um að greiða 9,6 milljónir annarsvegar eða að sitja í fangelsi í 75 daga.

Kjósi hann að sitja í fangelsi í 75 daga,  er hægt að líta svo á að hann sleppi við að greiða vangoldin skatt, u.þ.b. 3,2 milljónir króna.  Fangelsisvist í 75 daga jafngildir því að maðurinn er með 1.280.000 krónur í hreinar tekjur á mánuði, þann tíma sem hann situr inni.  Ef sektin er talin með, er hann með 3.840.000 krónur á mánuði, auk fæðis og húsnæðis.

.

 

.

Er ekki kominn tími til að láta fjárglæframenn bara greiða sínar skuldir og sleppa þessum valmöguleika að þeir geti setið af sér skuldina, og verið á himinháu kaupi á meðan ?

 

Það finnst mér.

 

Ég get sannað að kettir kunna að lesa.

 

Nú halda menn kannski að ég sé orðin vitlaus.

En ég er ekki eins vitlaus og menn kunna að halda.

.

Í gær fjárfesti ég í einum poka af hundanammi og einum poka af kisunammi.

Heim kom ég með innkaupapokann sem innihélt ekki margar aðrar vörur enda verður maður að kalla fram hagsýnu húsmóðurina í sér,  þegar verðlagið er eins hátt og raun ber vitni.  (Hefur einhverjum dottið í hug að láta raun bera vitni gegn útrásarvíkingunum?)

Innkaupapokann legg ég frá mér á gólfið meðan ég afklæðist svörtu ullarkápunni sem kostaði ekki nema 12 þúsund krónur í vor.  Svartar ullarkápur kosta í dag um 60 þúsund krónur.  Ég græddi 48 þúsund krónur í miðri kreppu og legg það fram sem sönnunargagn númer 1 fyrir því hversu hagsýn húsmóðir ég er, þegar ég kalla hana fram.

Meðan ég hengi upp kápuna góðu, gerast óvæntir hlutir á ganginum..... 

...... sem ég veit náttúrulega ekkert um, af því að ég er að hengja upp kápuna.

Eftir að ég hef hengt kápuna upp á þartilgert herðatré, geng ég fram í eldhús með innkaupapokann og byrja að týna upp úr honum;

Kattamatur, hundanammi, tannkrem, Ajax með sítrónuilmi og...... og... bíddu, hvar er kisunammið ?

Það ER ekkert kisunammi í pokanum.

.

 

 

Og þá kem ég að þeirri uppgötvun sem á eftir að valda straumhvörfum. 

Kisunammið var í alveg nákvæmlega eins poka og hundanammið og kisurnar mínar höfðu farið ofan í innkaupapokann, LESIÐ á nammipokana, og hnuplað kisunamminu..... og étið það allt.   

Þessu hefði ég aldrei trúað.

 

Ferlega fyndin frásögn.

 

Einn bloggvina minna, Jóhannes á fóðurbílnum (konungur þjóðveganna), birti eftirfarandi sögu á blogginu sínu og gaf mér góðfúslegt leyfi til að birta hana:  

(Kærar þakkir Jóhannes, fyrir gott innlegg í Sparisjóð grínista.  )

.....................................................................................................

 

Mamma og pabbi eru búin að berjast við mosa í blettinum hjá sér í mörg, mörg ár.  En í sumar fór pabbi hamförum á blettinum með tætara, eitur og öxi (það var þegar hann reyndi að murka líftóruna úr mosanum) en ekkert dugði.  Í júlí gafst mamma svo endanlega upp á öllu saman og ákvað að fara að ráðum tengdapabba míns (sem er algjört garðséní) og þekja blettinn algjörlega með sandi.

   Tengdó hefur sambönd og sá um að senda sandinn (sem ég hélt að kæmi í stóru fiskikari) og svo þyrfti bara að ferja sandinn í hjólbörum inn í garð og dreifa.  Ég bauð mömmu aðstoð mína og mætti tilsettan dag heim til hennar í verkefnið.  Það var ansi heitt í veðri og við töluðum um hvað við værum heppnar að geta unnið úti í svona góðu veðri.  Mamma var búin að koma fyrir dúkuðu borði úti, með kaffi og brauði á og þar ætluðum við að hvíla okkur, svona á milli þess sem við keyrðum hjólbörurnar inn í garðinn. 

Hann var af stærstu gerð tank-bíllinn sem kom með sandinn og það var alls ekkert kar, heldur var sandurinn inni í bílnum og svo drösluðum við langri svartri slöngu bak við hús og inn í garð og úr þessari slöngu átti svo sandurinn að puðrast,...Frábært!....sagði ég við mömmu,  þetta verður auðvelt....engar fjandans hjólbörur.  Þú byrjar bara?....sagði ég og fékk mér sæti við kaffiborðið.

  Mamma hélt í slönguna og kallinn hvarf inn í bíl.  Fyrst í stað var þetta bara fínt, það rétt sullaðist sandurinn úr slöngunni og við mamma gátum næstum spjallað saman.  Ég ákvað að fara og biðja bílstjórann um að setja meiri kraft á, annars yrðum við í allan dag að þessu.  Nú!....sagði hann, ég set þá á meiri kraft....já töluvert meiri sagði ég. 

Ég hafði varla sleppt orðinu þegar þessi líka svaka hávaði byrjar og ég sé slönguna, sem áður hafði legið þarna hálf slöpp og aumkunarverð, lyftast pinnstífa meter frá jörðu.  Í sömu andrá heyri ég þetta líka neyðaróp úr garðinum..Mamma!!!!  Ég hentist af stað og inn í garð. 

Guð minn góður, þarna var litla, sextuga móðir mín á fljúgandi siglingu um allan garð eins og norn á óþekktu kústskafti og ríghélt sér í slönguna.  Auðvitað hefði ég átt að hlaupa til baka og láta bílstjórann slökkva á sand draslinu en mín fyrsta og eina hugsun var að bjarga mömmu....ég fleygði mér á slönguna af öllu afli og mamma sem áður hafði þeyst um í loftinu,  brotlenti rétt fyrir framan mig.  Hún leit á mig uppglenntum augum og sagði: hva va a ske????(mamma er sko þýsk og talar mjög skemmtilega ísl.)  Hún leit út eins og litli svarti sambó....kolsvört í framan með uppglennt rauð augu og hárið var eins og hún hefði fengið rafstraum.  Ég missti mig alveg, ég hló svo mikið að ég var alveg óundirbúin þegar karlfjandinn óumbeðinn jók kraftinn enn meir.  Sandurinn kom með svo miklum krafti að við réðum ekki neitt við neitt....algjörlega á valdi slöngunnar þutum við eins og tómir pokar í slagveðri um garðinn.  Þetta var ekki lengur spurning um að koma sandinum á grasið heldur að halda lífi og vona að tankurinn færi að klárast. 

Ekki veit ég hvað að mér var, sjálfsagt einhver bölvuð taugaveiklun....en ég bara gat ekki hætt að hlægja og til að kóróna allt pissaði ég í mig.  Mamma er sjálfsagt hálfbiluð líka því að hún hló ekkert minna en ég og nú vorum við mæðgur eins og útúrdópaðir geðsjúklingar á fljúgandi siglingu um allan garð á svartri sandslöngu.  Ekki veit ég hvað þetta tók langan tíma en allt í einu var þetta búið og karlfjandinn, sem hafði ekki nennt að hreyfa sig úr bílnum, stóð yfir okkur eins og fáviti (sem hann sjálfsagt er) og spurði:hvar er allur sandurinn?.....Ég var skítug, sveitt og búin að pissa í mig og mamma lá við hliðina á mér algjörlega óþekkjanleg og veltist um af hlátri.  Ég leit í kringum mig....kaffiborðið var horfið og stólarnir líka, fallega Gullregnið hennar mömmu sem staðið hafði í miðjum garðinum var horfið og það sem merkilegast var, var að það var nánast enginn sandur í garðinum. 

Það voru 8 tonn af sandi sem við höfðum fengið, minnst af því fór í garðinn hjá pabba og mömmu.  Aftur á móti sandblésum við allar rúðurnar á neðri hæðinni á húsinu þeirra svo og gróðurhúsið en mest allur sandurinn hafði farið upp á þak, á svalirnar og í nærliggjandi garða.  Borðið stólarnir og kaffið endaði úti í móa en Gullregnið fundum við aldrei.  Það var 4 mtr.á hæð og 3 mtr. í þvermál.

.

 

.

Ég stal.

 

Ég skreyti jafnan færslurnar mínar með myndum.

Fyrir þá sem ekki blogga, vil ég taka fram að myndir er bæði hægt að sækja í sína eigin möppu í tölvunni en einnig beint á netið.

Eigi ég ekki mynd við hæfi, sæki ég stundum mynd á netið og nota þá "gúgglið".

Þegar ég bloggaði um saltkjötið og baunirnar fyrr í vikunni, var batteríið í myndavélinni minni í hleðslu þannig að ég stytti mér leið og fann baunasúpumynd á netinu.  Mér fannst mín eigin baunasúpa samt líta betur út sko ! 

Leið svo og beið og ég blogga um Hannes Hólmstein, besta vin og er ekkert að spá meira í fyrri færslu. 

Skyndilega fer teljarinn að telja mun hraðar en venjulega.  Yfir 200 manns komu á síðuna í gær.  Hvað er í gangi ?   Ég fer að hugsa. 

Er ég orðinn forsíðuhaus ?  Nei, það getur ekki verið.  Til þess eru færslurnar mínar of bullkenndar.

Er ég í Mogganum ?  Nei, Davíð myndi aldrei leyfa það. 

Ég hugsa og hugsa....... renni svo augunum yfir bloggið mitt og sé.....  nýja landslagsmynd.

Abbababb.  Hvernig gerðist þetta ?  Ég skoða betur en þá er landslagsmyndin horfin og í staðinn er kominn þessi mynd ! 

.

 

.

WHAT !!!

Það er kominn hakkari í tölvuna mína..... er mín fyrsta hugsun. 

Ég er í vondum málum..... trallalalalaaaaa.

Ég anda inn, út, inn inn út og hugsa hraðar en minniskubbur í hágæðatölvu.

####%%%%&&&&&&#$///////!!!=niðurstaða

Aaaaaaaa  ....... nú fatta ég !

Myndina sótti ég á slóðina hans og hann einfaldlega vistar nýja mynd á sömu slóðina.

Hjúkket og dæs og Herre Gud og allur pakkinn.

Þetta hefði getað verið verra.   Bloggvinir hans hvöttu hann allavega til að setja ljótari myndir.

.

Og hvað lærði ég ?

Að það er ljótt að stela myndum af tölvuforritara. 

.

Fær Hannes Hólmsteinn undanþágu ?

 

Á mánudaginn fékk ég póst frá umsjónarmönnum blog.is.

Í honum stendur m.a.

"Umsjónarmönnum hafa borist ábendingar um að einhverjir notendur blog.is hafa virkjað tónlistarspilara og sett þar inn tónlist án tilskilinna leyfa. Samkvæmt lögum er óheimilt að setja þar inn tónlist sem er höfundarréttarvarin nema með leyfi rétthafa."

Gott og vel.  Ég var með tvö lög sem ég, að öllum líkindum, hafði ekki leyfi fyrir.  Lög sem ég keypti á tónlist.is.  Því fjarlægði ég tónlistarspilarann enda sjálfsagt mál að fylgja lögum og reglum.

Gefinn er frestur til 1. desember til að fjarlægja efni sem brýtur í bága við höfundarrétt.

.

Í morgun datt ég inn á síðu Hannesar Hólmsteins, besta vinar Davíðs ritstjóra.  Hún leit svona út:

.

.

Takið eftir tónlistarspilaranum.  Þar má sjá lög með Edith Piaf, Frank Sinatra, Marlene Dietrich ofl. 
Vá !  Það er eins og heimstyrjöldin sé enn í gangi þegar maður skoðar lagavalið. 

Nú verður fróðlegt að fylgjast með.  Mun Hannes þurfa að hlýta sömu reglum og hinir eða gefur Davíð honum undanþágu af því að þeir eru svo miklir "pallar" ?

Ég sé fyrir mér partý. 

Hannes og Davíð og Kjartan og Björn.  Þeir spila Marlene Dietrich í botni og grilla allt kvöldið.  Ég læt lesendum mínum eftir að geta sér til um umræðuefnið.
Mikið stuð ! 

Um daginn og veginn.

 

Í gærkvöldi eldaði ég saltkjöt og baunir.  Lágmarksskammtur af saltkjöti var keyptur, ein lítil sneið á mann og kostaði kjötið rúmlega þúsund krónur.  Baunirnar voru hinsvegar í lítratali, eða eins og hver gat í sig látið.  Og ég lét mikið í mig.  Svo mikið, að ég var afvelta rétt á meðan hinn nýbakaði eiginmaður vaskaði upp.     Eftir uppvaskið var ég orðin passlega södd. 

.

.

Veðurmælirinn undir Hafnarfjalli er drasl.  Oftast þegar kemur vont veður, bilar hann eða fýkur.  Ég vaknaði í nótt, klukkan 6.30 við mjög vont veður.  Rölti fram og lokaði einum glugga. 
Þá voru vindhviður undir Hafnarfjalli næstum 44 metrar/sek.  Mest hef ég séð 83 m/s. á útprentun af vefnum vegagerd.is, fyrir nokkrum árum.  Samkvæmt Vísindavefnum munu þó aldrei hafa verið mældar svo miklar hviður á Íslandi.  Líklega hefur mælirinn bilað í umrætt skipti, sem styður aftur þá kenningu mína að veðurmælirinn undir Hafnarfjalli er drasl. 

.

 

.

Af hverju segir fólk svo oft:  við spjölluðum um daginn og veginn ?   

Ef ég "gúggla" daginn og veginn fæ ég 159.000 niðurstöður. 
Það eru ALLIR að tala um daginn og veginn ! 

Ég keyrði að vísu á veginum um daginn en sé ekki beint ástæðu til að ræða það sérstaklega.

.

 

Móðureðlið.

 

Svona er nú lífið á heimilinu.

Takið eftir að hundurinn hrýtur..... og heldur áfram að hrjóta eftir að hún er vöknuð. 

Tíkin er litagölluð Cavalier.  Hún hefur aldrei átt hvolpa.  Fyrir nokkrum árum velti ég því fyrir mér að leyfa henni að eignast hvolpa, án þess þó að ætla að selja þá.  Hundaræktendur, sumir hverjir, urðu alveg óðir og brjálaðir.  Það mátti alls ekki vegna þess að hún er smávegis litagölluð. 

Mannfólkið er merkilegt.  Það þykir mikill kostur hjá hesteigendum að hafa marga og fjölbreytta og helst fágæta liti - en það verða allir hundar að vera nákvæmlega eins á litinn og aðrir hundar af sama hundakyni.  Annars teljast þeir gallaðir ! 

Hvernig á maður að botna í þessu ? 

 

.

Sauðamessa.

 

Þessi skemmtilega tilkynning er á vefnum borgarbyggd.is. 
Ég er nánast handviss um að Gísli Einarsson er höfundur þessa frumlega texta:

 

Vegna stigvaxandi þrýstings frá Alþjóða Gjaldeyrissjóðunum, Landbúnaðarnefnd Evrópusambandsins, Samtökum fjárfesta og fjölda annarra hagsmunaaðila, vina vandamanna og velunnara, hefur verið ákveðið að blása enn einu sinni til Sauðamessu í Borgarnesi. Messað verður í Skallagrímsgarði laugardaginn 17. október og hefst messugjörð formlega með fjárrekstri frá Dvalarheimili aldraðra í Borgarnesi kl. 13.30 að staðartíma. Á annað hundrað fjár verður þá rekið í gegnum Borgarnes eftir ýmsum krókaleiðum og í rétt sem verður rétt við Skallagrímsgarð. Í og við garðinn verður síðan hátíðardagskrá fram eftir degi.

 

Á dagskránni verða fjölmörg kindarleg skemmtiatriði og, líkt og fyrri ár, verður boðið upp á ærlegt markaðstorg. Þar geta falboðið sinn varning, allir þeir sem á einhvern hátt geta tengt sig við sauðkindina. Þá viljum við gjarnan fá til leiks sem flesta bændur er stunda heimavinnslu afurða, jafnvel þótt hráefnið geti ekki jarmað. Grænmetisbændur eru einnig boðnir hjartanlega velkomnir enda er sauðkindin græmetisæta! Margvísleg afþreying verður í boði. Meðal annars keppni í fjárdrætti (sem er reyndar að verða úr sér gengið atriði vegna fjölda fagmanna í þeirri grein), íslandsmótið í sparðatýningi, keppni í að teygja lopann, leitin að nál í heystakki og ýmislegt fleira sem nánar verður kynnt síðar. Öllum gestum verður boðið upp á ókeypis kjötsúpu í boði sauðfjárbænda í héraði sem Raftar, einnig úr héraði, sjá um að bera fram.

Varðandi sölubása og aðstöðu í tjöldum þá er það Hlédís Sveinsdóttir sem sér um skráningu, síminn hjá Hlédísi er 892-1780, netfang: [e-mail]

Sauðamessa 2009 – Fyrir Sauðsvartan almúgann.

. .