Misjafn sauður í mörgu fé.

 

Í ferðum mínum til útlanda er ein athöfn sem ég reyni að sleppa aldrei;  að rétta einhverjum fátæklingi pening. 

Þetta byrjaði strax þegar ég var um tvítugt.  Var þá á gangi í París að kvöldlagi og sá fullorðna konu sem hnipraði sig saman á húströppum undir gatslitnu teppi.  Þessi kona minnti mig á ömmu.  Ég fór til hennar og rétti henni vænan seðil.  Viðbrögðin sem ég fékk voru óvænt fyrir mig.  Hún fór að hágráta og blessaði mig í bak og fyrir.  Þetta var eitt af þeim augnablikum lífsins sem eru mér ógleymanleg. Gamla konan varð svo ofboðslega glöð.  Þarna held ég, svei mér þá, að ég hafi tryggt mér aðgöngumiða í himnaríki þegar þar að kemur.  

Eitt sinn, í Barcelona setti ég pening í bauk gamallar konu á brautarstöð.  Konan fór að grenja en það var einhvern veginn ekki sannfærandi.  Við vorum nokkur saman í hóp og við gengum fyrir hornið en snerum svo við og kíktum aftur á kjellu.  Sat hún þá ekki þarna með þurr augun eins og ekkert hefði gerst.  Þetta var eitthvað sem við vildum gjarnan skoða betur svo annar úr hópnum var sendur með aur í baukinn.  Það sama gerðist, kerla grenjaði. Hey !   Þetta var soldið gaman...... eins og grenjudúkka.  En svo hætti hún alltaf jafnóðum og við vorum komin í hvarf.  Við fórum margar ferðir og gáfum þessari.  Sú fékk aldeilis að skæla.

Í þriðja sinn var ég líka á gangi í Barcelona þegar ég sé mann, sofandi undir pappakassa.  Æi, greyið.  Ég fer í vasa minn og hnippi svo í manninn til að rétta honum pening.  Karlinn vaknar upp með andfælum og það mátti engu muna að ég fengi einn á lúðurinn, því maðurinn var bara öskuvondur yfir ónæðinu.    Hann lét svo nægja að hrifsa af mér peninginn og hvarf með það sama undir pappann aftur. 

Núna reyni ég að vanda valið á fátæklingum.

     

Gustav Berg í heimsókn hjá fátæka Jóni.  Þarna fékk hann hugmynd

 

Hversu óheppinn getur maður verið ?

 

 

Ég klemmdi mig á sjúkrakassa í dag.  

Hvað þýðir þá Andrés ?

********************************************************** 

 

Dúa bloggvinkona vakti mig til umhugsunar.  Reyndar ekki í fyrsta skipti því stelpan hefur meira hugmyndaflug en ég hef áður séð.  Mæli með því að þið lesið bloggið hennar ef þið hafið snefil af húmor - annars ekki. 

Hún sagði: 

"Andvaka er bjánalegt orð. And-vaka = ætti þá að vera sofandi"

Mér finnst þetta mjög rökrétt.  Og í framhaldi af því þá lýsi ég því yfir að ég er núna.......

Andskotinn = ekki skotin í neinum altso

               og  

Andfúl = hress bara   

 

 

Gillí

Hvernig myndi þér líða ef þú fengir dauðadóm ?

Gillí frænka mín er mikil hetja.  Hún fékk dómsuppkvaðningu hjá læknum í janúar s.l.  Ólæknandi krabbamein var henni tjáð.  Gillí er 46 ára, eldklár, skemmtileg, hörkudugleg kona með hjartað á réttum stað.  Hún er ekki týpan sem gefst upp.   Gillí ákvað að fara þá leið að njóta lífsins áfram;  brosa, ferðast, gifta sig, hjóla, fara í saumaklúbbinn, íhuga, njóta.  Hún er á sama tíma að berjast - af miklum krafti.

Gillí með öllum strákunum sínum.  (sjáiði kjólinn) vúúú.

 

Allir íslendingar með "hjarta", myndu telja að þessar aðstæður væru meira en nóg álag fyrir unga konu.  En stjórnkerfið okkar er stórgallað og snýr í raun baki við þeim sem mest þurfa á að halda.  Ég vitna í hennar eigið blogg, skrifað í gær:

"Það er auðvitað álag að hafa stöðugt á bak við heilann að kannski lifi ég ekki lengi þótt ég velti mér ekki upp úr því dags daglega. Svo bætti ekki úr skák að í dag fékk ég örorkumatið, ég fæ kort og 16.999 á mánuði út árið fyrir utan skatt. Þetta þýðir að í haust verð ég launalaus, verð að selja bílinn, hætta að vera til og stinga hausnum undir koddann.  Auðvitað veit ég ekki hvort ég verð á lífi þá eða orðin frísk og get farið að vinna en ég er líka svo reið að ég gæti sprungið......ef einhverjum dettur í hug að kjósa yfir okkur sama ríkisstjórnarmynstur þá er sá hinn sami að ganga af veiku fólki og öldruðu endanlega dauðu þar á meðal mér."

Hún er skapmikil stelpan.   Ég ætla líka rétt að vona að krabbadruslan þori ekki að staldra lengi við og forði sér hið snarasta. 

Það stríðir gegn allri skynsemi, þú þarft að vera einn í heiminum til að aðhyllast sömu stefnu og verið hefur á Íslandi undanfarin ár.   Eiga a.m.k. enga aldraða foreldra, enga veika ættingja eða þekkja fólk sem vinnur á kassa í Hagkaup og hvað ætli það séu nú margar fjölskyldur sem flokkast undir þetta ?  Og svo mátt ÞÚ auðvitað ekki veikjast eða lenda í slysi - eða verða gamall. 

Hér til hliðar er tenging á Gillí - hún bloggar flott, enda mikill karakter.  

 

 

 

Skammast´ín Fríða !

Nú varstu óþekk Fríða.   Auglýsir mig í heimabyggð !  Hvernig var nú máltækið ?  "Enginn verður frægur í garðinum heima hjá sér"  Neeee hugs hugs "Það þarf ókunnuga til að sjá hvað þú ert flottur"  Neee, ekki heldur.  Æi, hjálp ? ... í athugasemdir plís.  Ég hef mér afsökun fyrir að muna ekki, var andvaka í nótt - sem er frekar óvanalegt.  Ástæða ?  Hmmm, nú fer ég endanlega með´ða.  Ástæðan voru pólitískar hugsanir.   Hefði verið fín afsökun ef ég hefði verið að hugsa um stráka - en pólitík,  ég á bágt !

Eitt af því sem ég var að hugsa um var tæknin sem margir sjálfstæðismenn nota í þessari kosningabaráttu.  "Tæknin" er skítkast.  Orðbragðið sem sjálfstæðismenn viðhafa um Ingibjörgu Sólrúnu, þessa greindu, myndarlegu konu með fallegu skoðanirnar, er með ólíkindum og bannað börnum.  Allir 18 ára og yngri hætti að lesa HÉR.

"Hún á að vera svo leiðinleg og kann ekki að reikna þessi kerlingarbeygla".

Þá spyr ég sjálfstæðismenn:

1.  Þið unnuð með Halldóri Ásgrímssyni í langan tíma.  Það kom víst ekki fyrir mig að heyra hann segja eitthvað skemmtilegt, allan þennan tíma.  Hann hlýtur samt að hafa verið mjög skemmtilegur því það er skv. ykkar áróðri nauðsynlegt til að geta stjórnað Íslandi.  Endilega kommentið skemmtilegar og hnyttnar sögur frá honum.

2.  Það þarf að vera góður í reikningi til að eiga erindi á þing, eðlilega.  Er Áddni Jónss mjög sleipur í þeim fræðum ?  Var hann kannski búinn að reikna það út að ef hann stæli X upphæð og ynni svo við grjóthögg í dálítinn tíma, gæti hann eftir það, með ykkar hjálp, smellt sér aftur á þing ? 

3.  Kerlingarbeygla.   Ég svara nú bara í sömu mynt;  KARLSKARFAR.

Ahhhhhhh..... nú líður mér betur og get væntanlega sofið eins og ungabarn í nótt.

Kaup kaups.

***************************************************************** 

Á árunum áður stundaði ég um tíma hestakaup af miklum móð.  Það kom auðvitað ekki til af góðu.  Í eigu minni var ein bykkja sem ég vildi ekki eiga svo ég skipti við hvern sem áhuga hafði og fékk í staðinn oftast aðra bykkju, ennþá verri.  Í viðleitni minni til að eignast gæðing, var einskis látið ófreistað.  Ég var til að mynda stödd á landsmótinu á Melgerðismelum fyrir hálfum öðrum áratug  og þegar kvöldvakan var búin, tölti ég upp á hól og sigtaði út væntanlegt fórnarlamb.  Valið var frekar auðvelt;  maður með hatt með fjöður út í loftið.   Ég stökk á kauða og sönglaði "heeeestakaup" ?  Hann horfði á mig lengi - og sagði mér síðar að hann hefði verið að íhuga hvort ég væri klikkuð eða ekki - og síðan handsalaði hann brosandi kaupin.   Þá gátum við sest saman á hólinn, ég og maðurinn með hattinn með fjöðrina í hattinum, og útlistað hvernig hest hitt hefði rétt í þessu verið að græða.  Síðan enduðu herlegheitin á hestakaupadansi - en það var fyrirbæri sem kall fann upp á staðnum og ég tel að sé ekki tíðkaður almennt á Íslandi.  Nú bar svo við um þessar mundir að ég fékk ekki bykkju, og hann reyndar ekki heldur.  Ég fékk ótamda meri sem síðar varð tamin ágætis meri. 

Ég og þessi maður með hattinn með fjöðrina, höfum síðan þetta gerðist átt mikil og merk viðskipti.  Af honum hef ég keypt folald sem drapst í skurði - eftir að ég eignaðist það.  Ég tamdi fyrir hann einn vitleysing, hestinn Víglund.  Líkir sækja líkan heim og okkur Víglundi samdi bara vel.      Við vitleysingarnir smölum Kolbeinsdal á hverju ári fyrir Laufskálarétt en ég hef lífstíðarafnot af honum Víglundi mínum í þeirri smölun.  Nú síðast en ekki síst,  lét ég hann fá móðursystur mína uppí gistingu í hitteðfyrra.  Hef heyrt að sumir láti hænur sem skiptimynt í hestakaupum en ég er nú dannaðri en svo.    Í fyrra hafði ég gott samningsforskot á manninn með hattinn með fjöðrina út í loftið, vegna móðursystur minnar sem ég færði honum árið áður.

Núna á ég mertryppi í Skagafirðinum sem heitir Hrafnhildur, í höfuðið á móðursystur minni.

Í gær uppgötvaði ég alveg nýja íþrótt;  buxnakaup !  Við fórum í Reykjavíkina, dætur mínar og ég.  Það fór svo að eldri dóttir mín keypti sér gallabuxur og það gerði ég líka.  Þegar heim var komið, mátaði hún buxurnar mínar og fannst þær ferlega góðar.  Bauð hún mér þá buxnakaup á staðnum;  hún myndi eiga mínar nýju gallabuxur en ég fengi í staðinn buxurnar sem ég stal úr skápnum hennar um daginn.  "Ónó dóttir góð..... þær eru gamlar en samþykkt ef ég fæ líka þessar" sagði ég og benti á gallabuxurnar sem ég stóð í og voru einmitt í hennar eigu.  "Díll"  sagði hún og brosti breitt.  Klukkutíma seinna tilkynnti hún mér glottandi að það væri stærðarinnar gat í klofinu á öðrum buxunum sem hún var nýbúin að láta mig fá.  

Hún er móðurbetrungur stelpan.  

 

Pabbi minn.

Faðir minn heitinn var mjög sérstakur maður.  Hann var bifvélavirki á landsbyggðinni.  Hann var líka hljómsveitargæi, alkahólisti, húmoristi og um tíma geðsjúkur, hann var uppfinningamaður og hann var duglegur.   Ekki var hann gráðugur á fé og það sýndi hann í verki.  Pabbi minn rukkaði menn aldrei óhóflega og ef hann vissi af fátækt, þá gaf hann vinnuna sína.  Ég gleymi ekki þegar hann einu sinni fyllti poka af karamellum til að gefa barnmargri fjölskyldu á næsta bæ en ég, dóttir hans, fékk ekki eina.   Bara þetta litla atvik kenndi mér samt að stundum á maður að fórna einhverju til að gleðja aðra.  Það uppeldi sem ég fékk er svo fjarri íslenskum raunveruleika í dag - þar sem alltof margir keppast við að maka krókinn, græða sem mest....... og skipta sér ekkert af gamla manninum í næsta húsi sem á í basli með að láta enda ná saman.  Og gamli maðurinn er líka bráðum að fara að búa með öðrum manni sem hann þekkir ekki neitt.... þ.e. þegar röðin kemur að honum.  Hann er númer 352 á biðlista.  Þessi gamli maður á mikinn þátt í hagsæld okkar í dag en hvaaa....... eins og okkur sé ekki sama.   

 

Okkur á ekki að vera sama.    Nú eru þeir ríku orðnir ríkir á Íslandi og það er bara fínt.  Núna skulum við búa til Ísland sem er gott fyrir alla.  Líka þennan gamla vin minn.    

 

 

 

Prísinn ??

Ég er dáldið að spekúlera í einu máli sem Sjálfstæðisflokkurinn þrusaði í gegn á dögunum;  lögleiðingu vændis.

Er maður ekki dáldið cheap að gera´ða frítt núna ?  Og ef maður vill nú vera grand áðí, hvað skyldi þá vera gangverð á fjörutíuogþriggja ára pæju ?  Ég hef ekki fyrir mitt litla líf þorað að spyrja því þá yrði ég ákærð fyrir ólöglegt samráð.  Er eðlilegt að miða verðlag við bíla..... og þá er ég gjörsamlega verðlaus og mætti teljast heppin að fá fimmtánþúsundkallinn fyrir úreldingu eða ætti maður að verðleggja sig eins og 43 ára gamalt whisky en þá hafa satt að segja ekki margir efni á mér.  Ég fæ hausverk af því að hugsa um þetta.  Og þar sem ég er með hausverk, er ég með bestu afsökun í heimi til að fara bara að sofa

 

 

Njótið sumarsins.

 

Í gær heyrði ég um ljóskuna sem fór til læknisins;

Hún;  Læknir, hvar er hjartað í mér ?

Hann;  Það er svona tveimur sentimetrum fyrir neðan brjóstið á þér.

 

 

 

 

Ljóskan fór heim og skaut sig í hnéð.   

Ekki gott.

Ég held að það sé vond lykt af mér.  

Fyrir mörgum árum fannst mér allar konur vera í saumaklúbb nema ég og engin bauð mér að vera með.  Þá tók ég mig til - skrýtið orðalag því ég var ekkert í rusli - og stofnaði minn eigin saumaklúbb.  Við byrjuðum sex saman.  Ekki leið á löngu þar til ein flutti og þá var önnur tekin inn í staðinn.  Þá flutti önnur og svo enn ein.  Ég hafði ekki undan að taka inn nýjar fyrir þessar sem fluttu.  Á endanum vorum við orðnar tvær eftir, bara vesæll saumadúett.  Þá hættum við. 

Stundum hefur vinkona mín beðið mig að taka frá fyrir sig sæti á körfuboltaleik.  Það reynist mér afar auðvelt.  Yfirleitt sest ekki nokkur maður á allan bekkinn sem ég hef tyllt mér á.

Á fundum er algjör hending ef einhver situr við hliðina á mér.

Nú er kominn almennur flótti í bloggvinkonur mínar.  Ein er hætt, önnur í pásu og sú þriðja tók sér hlé.

Og ekki er allt talið upp enn.  Hesturinn minn fælist í hvert skipti sem ég sest á bak.

Ég held að það sé forvond lykt af mér.