Fjörutíu fuku og leyndarmálin fjúka líka.

 

Nú er ég fjörutíu bloggvinum fátækari... en það er ekki magnið sem skiptir máli, heldur gæðin. 

Þá er runnin upp sú stund að ég get sagt ykkur öll mín innstu mál.  Bara bestu bloggvinir mínir eftir.   

Hér kemur fyrsta leyndóið og þið lofið að þegja yfir því.     Það tekur aðeins á að opna sig svona.....  ....ehf    ég ætlaði að skrifa ehm ...... en eitthvert eignarhaldsfélag slæddist óvart með.  Kannski skiljið þið ekki orð af þessu en það gerir þá ekkert til.  Brosið bara út í annað og haldið svo áfram að brosa út í annað.

En nú kemur það !

Einn bloggvinur minn er dálítið meira en bloggvinur.  Hann er besti vinur minn og kannski aðeins meira en það. 

Say no more, say no more.   

Förum svo í leik.... svo það sé nú ekki verið að agnúast út í mig fyrir að skrifa undir færsluflokknum "spil og leikir". 

Allir sem fatta hver hann er, þessi besti vinur minn og kannski aðeins meira en það.... þeir eiga að fara á síðuna hans og kommenta:  "Ert þú hann ?" 

Miðvikudagur til tiltekar.

 

Níutíuogeinn bloggvinur, samkvæmt vörutalningu í Sparisjóði grínista og nágrennis.   

Það er of mikið !  Á miðvikudaginn kemur, er alþjóðlegur bloggvina-tiltektar-dagur hjá S.G.O.N.

Ég geri ráð fyrir að þeir bloggvinir, sem ekki hafa lagt inn orð hjá sjóðnum síðustu þrjá mánuði, séu líklega ekki að grínast.  Ef Sparisjóðurinn er svo heldur ekki að spauga neitt í þeim, er engin ástæða til lengra samstarfs.     "Þú leggur ekki inn eftirá", er kjörorðið hér. 

.

Dyggir viðskiptavinir fá auðvitað ýmis hlunnindi einhvern tíma.   

.

.

Sumir eru búnir að finna sína réttu hillu í lífinu. 

 

Halldór er dottinn íða.

 

Halldór, bloggvinur minn, datt íða í gær.  Datt íða að lesa ljóð sko.   Hann verður fyrir svo miklum hughrifum af ljóðunum,  að hann grætur og grætur og ætlar að gráta fram að páskum. 

Ýmislegt lærir maður á netinu, nytsamlegt sem ónytsamlegt.  Áðan lærði ég snilldarbragð.  Ef maður dettur oná góða ljóðabók, þá nýtur maður ljóðanna í botn.  Hef aldrei vitað að gott væri að vera oná ljóðabókinni. 

Hér verður því gerð rannsókn, til að sannreyna þessa speki.  Ég birti ljóð sem ég samdi einhvern daginn.  Rómantísk vella...... sem ætti þó að vera mjög gott hnoð, ef þið aðeins fylgið fyrirmælum og liggið ofan á skjánum meðan lesið er. 

.

Hjartað þitt er hreint og tært
svo hlýr þú ert og ornar mér.
Í fangi þínu sef svo vært
og sundlar ef ég er með þér.

Þú elsku gefur alla leið
ert ljúfur, traustur, blíður.
Með þér ég þrái æviskeið,
njóta þess er okkar bíður.

.

Nú megið þið koma ykkur niður af skjánum aftur.  Virkaði þetta ?

.

P.S.  Muna svo eftir handboltaleiknum í sjónvarpinu klukkan 15.40... bein útsending frá leik karlalandsliða Íslendinga og Tékka. 

Rauðkan.

 

Þið sem hafið gaman af því að spila... hér kemur ábending:  Ticket to ride, eða lestarspilið er alveg ferlega skemmtilegt.     

.

.

Í gærkvöldi var ég að reyna að mala dóttur mína og fleiri í lestarspilinu.  Uppúr þurru segir svo dóttir mín;  "Ég var rauðka um daginn".  Ég rak upp stór augu og skildi síst hvað barnið átti við.     Hún hélt áfram: "ég var að borða ís í brauðformi, sneri ísnum öfugt og beit endann af, síðan sneri ég ísnum við og auðvitað lak hann þá út um allt".   Ég hugsaði á megahraða en allt kom fyrir ekki.  Hvað átti barnið við með "Ég var rauðka um daginn"?  Aðeins síðar rann upp fyrir mér ljós !  Hún er fallega rauðhærð (með appelsínugult hár með ljósum náttúrulegum strípum í.... mjög sérstakt) og þá gat hún auðvitað ekki sagt: "Ég var ljóska um daginn".     

 

Gillí.

 

Gíslína Erlendsdóttir fæddist 12. janúar 1961 og hefði því orðið 47 ára í dag.   Hennar er sárt saknað.  Eftirfarandi texti, sem sunginn var við útför hennar, kemur alltaf til með að minna mig á Gillí.  

.

Tvær stjörnur - Megas.

Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það hvert hann fer.
En ég vona bara að hann hugsi svolítið hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.

Ég gaf þér forðum keðju úr gulli um hálsinn þinn,
svo gleymdir þú mér ekki í dagsins amstri nokkurt sinn.
Í augunum þínum svörtu horfði ég á sjálfan mig um hríð
og vonaði að ég fengi bara að vera þar alla tíð.

Það er margt sem angrar en ekki er það þó biðin
því ég sé það fyrst á rykinu, hve langur tími er liðin.
Og ég skrifa þar eitthvað með fingrinum sem skiptir öllu máli.
Því að nóttin mín er dimm og ein og dagurinn á báli.

Já, og andlitið þitt málað. Hve ég man það alltaf skýrt,
augnlínur og bleikar varir, brosið svo hýrt.
Jú ég veit vel, að ókeypis er allt það sem er best,
En svo þarf ég að greiða dýru verði það sem er verst.

Ég sakna þín í birtingu að hafa þig ekki við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar sólin brosir við mér.
Og ég sakna þín á kvöldin þegar dimman dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttunni er svipirnir fara á stjá.

Svo lít ég upp og sé við erum saman þarna tvær
stjörnur á blárri festingunni sem færast nær og nær.
Ég man þig þegar augu mín eru opin, hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur, fer ég á þinn fund.

.

 

Er komin steinöld ?

 

Í gær bloggaði ég um Einstein og í dag um Hafstein....... nú á ég bara eftir að fjalla um Þorstein, Sigurstein, Rammstein og Aðalstein. 

Þetta var nefnilega engin tilviljun.

.

Mig vantaði Hafstein.

 

Ég svara í símann í mínu fyrirtæki.  Í morgun hringdi maður og bað um Hafstein.  Enginn Hafsteinn vinnur í fyrirtækinu og tjáði ég manninum það.  Hann sagði bara VÍST og sagði mér að gefa sér samband við Hafstein.  Eftir það, náði ég aldrei að klára heila setningu í símann því maðurinn greip alltaf fram í fyrir mér.  Hann jós úr sér yfir mig og skipaði mér að finna út úr þessu. 

.

.

Meðan maðurinn hraunaði yfir mig, datt mér ýmislegt í hug. 

Kannski ég ætti að hlaupa fram, segja Geir að hendast í það að fá nafnabreytingu í þjóðskrá.....og gefa manninum svo samband við Geir... nei ég meina Hafstein.   

Eða gefa símtalið í næsta símtæki, hlaupa sjálf og svara með dimmri karlmannsröddu:  "Hafsteinn hér, góðan daginn". 

Nú eða segja mannleysunni í símanum að Hafsteinn væri veikur og yrði það eitthvað fram eftir ári.

Í alvöru !  Hvað á maður að segja svona fólki ? 

 

Leitin að snillingunum....

 

Þessa smáþraut mun Einstein hafa samið á nítjándu öldinni og sagt að 98% fólks í heiminum gæti ekki leyst.  Ert þú ein/einn af þeim 2% sem geta þetta?

.

Staðreyndirnar eru:

- Það eru 5 hús í 5 mismunandi litum.

- Í hverju húsi býr einstaklingur af ólíku þjóðerni.

- Hver þessara 5 einstaklinga drekkur eina gerð af drykk, reykir eina gerð af tóbaki og á eitt gæludýr.

- Enginn þessara einstaklinga hefur sams konar gæludýr, reykir sömu gerð af tóbaki né drekkur sömu gerð af drykk.

.

Vísbendingar:

Bretinn býr í rauðu húsi.
Svíinn á hund.
Daninn drekkur te.
Græna húsið er vinstra megin við hvíta húsið.
Eigandi græna hússins drekkur kaffi.
Einstaklingurinn sem reykir Pall Mall á páfagauk.
Eigandi gula hússins reykir Dunhill.
Einstaklingurinn sem býr í húsinu fyrir miðju drekkur mjólk.
Norðmaðurinn býr í fyrsta húsinu.
Einstaklingurinn sem reykir Blend býr við hliðina á þeim sem á köttinn.
Maðurinn sem á hestinn býr við hlið þess sem reykir Dunhill.
Sá sem reykir Blue Master drekkur bjór.
Þjóðverjinn reykir Prince.
Norðmaðurinn býr við hliðina á bláa húsinu.
Sá sem reykir Blend á nágranna sem drekkur vatn.

.

Spurningin er:   HVER Á GULLFISK SEM GÆLUDÝR ?

.

..... ......

 

 

 

Nýársnótt árið 1983.

 

Einu sinni var ég ung og vitlaus.  Nú er ég bara ung. 

Má maður viðurkenna syndir, sem framdar voru fyrir ALDARFJÓRÐUNGI ?

 ......

Ok, hugsa, hugsa..... hvað er það versta sem gerist ef ég játa nú ?   

Þú missir prófið góða mín.  

Gúlp ! 

.

Hvað gerir maður ekki fyrir bloggfrægðina ? 

............................................................

Á mínum unglingsárum, tíðkaðist það að allir í sveitinni hittust í ótilgreindu félagsheimili um áramótin.  Þar var hvorki hljómsveit né lögregla, heldur voru spilaðar vinylplötur og á milli platna sungu allir, hver með sínu nefi.  Man ég til dæmis eftir að allir fóru í hring, áramót ein, undir morgun og sungu færeyskan Vikivaka.     Þetta voru svakalega skemmtilegar samkomur.  Allur gangur var svo á því hvar fólk endaði á nýársdagsmorgun og gat allt eins verið staldrað við í fjósi og teknar mjaltir með einhverjum bóndanum á heimleiðinni.  Þetta var semsé ferð, algerlega laus við áætlaðan heimkomutíma.  Aðeins ein regla gilti í þessum áramótaferðum:  "Sá sem var minnst fullur, keyrði heim".  Nú.... það kom því yfirleitt í minn hlut að keyra heim.

Ein af þessum heimferðum er mér sérstaklega eftirminnileg.  Ég lagði af stað og fann reyndar að ég var dálítið vel við skál.  Eftir nokkur hundruð metra akstur, hugsaði ég með mér:  "Rosalega er ég full maður, ég er í vandræðum með að halda bílnum á veginum".    Áfram keyrði ég, hallaði mér fram og vandaði mig ógurlega við að hitta á veginn.  Það var ekki heiglum hent að hitta !  Bíllinn rásaði kantanna á milli og þegar ég beygði af afleggjaranum og út á þjóðveg, var ég næstum því búin að missa hann útaf.  Úps.    Enn hélt ég áfram og vandaði mig sem aldrei fyrr.  Bíllinn fór til hægri og síðan til vinstri og alltaf barðist ég við að halda honum á veginum.... en hálfflissaði innan í mér yfir því hvað ég væri drukkin. 

Þegar við höfðum keyrt um 10 kílómetra, tautaði Þorgeir bróðir úr aftursætinu:  "Anna, heldurðu að það geti verið sprungið hjá þér"?      Ég stöðvaði bílinn, skrölti út og jú jú .... kolsprungið !   Bíllinn rásaði semsagt ekki svona mikið út af ofdrykkju minni, eins og ég hafði áður talið, heldur af því að það vantaði eitt dekkið.   

Einu sinni var ég ung og reglulega vitlaus.

 

 

 

Obbobobb.

 

Sparisjóður grínista og nágrennis óskar eftir að ráða laghentan sparigrís til starfa nú þegar.

.