Apar.

 

Vinkona mín sendi mér nýlega skemmtilega frásögn í tölvupósti;

.

Eftir að hafa fylgst með þætti á Animal planet í nótt, þá hef ég komist að því að það geti ekki verið rétt sem sagt er, að fólk geti ekki breyst. Þátturinn var um Babun apa (ef þeir þá heita það á íslensku). Þessi ákveðni flokkur var, eins og aðrir babunaflokkar, uppfullur af sterkum alfakarlöpum sem fóru illa með kvenapana, börðu hina karlapana og gerðu í raun lífið erfitt fyrir meirihluta hópsins.  Svo komust þessir apar í matarafganga eftir einhverja túrista. Það vildi ekki betur til en svo að kjötið var sýkt af einhverri hroðalegri bakteríu og meirihluti babunahópsins dó.  Það sem var merkilegt var að allir alfakarlaparnir dóu (trúlega verið frekastir og borðað mest) en eftir voru þá kvenapar í meirihluta og þessir félagslyndu og góðu karlapar sem höfðu verið undirgefnir alfakarlöpunum áður.  Nú eru liðin tuttugu ár frá því þetta gerðist og þessi hópur hefur vaxið og dafnað.  Þar ríkir mjög sérstakur andi, mikil félagshyggja, allir eru jafnir, borða jafnt og hjálpa hver öðrum.  Þegar ungir karlapar koma, sem eru uppfullir af alfakarlapastælum þá bjuggust rannsóknarmenn við að allt gæti breyst aftur en það hefur sýnt sig að þessir ungu apar hafa bara fallið inn í þennan nýja lífsstíl þegar um hálft ár er liðið frá komu þeirra i hópinn.  Ég er ekki að segja að mannskepnan sé alveg eins og babunar.. en ég held að við séum ekki langt undan.  Ég er heldur ekki að segja að við þurfum að losa okkur við alfakarlana en þetta segir mér að ef þessi hópur getur breyst og bætt sína framkomu við hvert annað.. ja þá hljótum við að geta breyst líka og bætt okkur og okkar framkomu við náungann. 

.

 

.

Gæti hugsast að sjálfstæðismenn séu í eðli sínu alfakarlapar ?  

Hart deilt á stjórnarandstöðu

Margur heldur mig sig.

 

Man einhver eftir ÞESSU HÉRNA ? 

Ég er eiginlega ánægð með að Geir væni Jóhönnu um ósannsögli. 

Jóhanna er sú persóna sem langflestir treysta.  Jóhanna myndi aldrei fara að ljúga að þjóðinni.  Geir undirstrikar því bara eigin bresti með þessum ummælum.  Og ég sem hélt að hann myndi ganga með veggjum eftir viðtalið við BBC..... ÞETTA.    Íííííí, ég skammast mín svo.   

En sumir aðrir kunna bara ekki að skammast sín ! 

Mér líður stundum eins og ég sé að horfa á brúðuleikhús.  Davíð heldur í spottana og Geir og Hannes Hólmsteinn eru aðal-dúkkurnar.   Hræðilega þreytandi leikhús.    

.

Má ég þá heldur biðja um Prúðuleikarana.

.

 

.

Davíð og dularfulla bréfið

Þetta gekk OF vel.

 

Um daginn bloggaði ég um hryssuna mína.   

.

 

.

Ég á tvo hesta og eina hryssu og eru þau í hagagöngu uppi í sveit.  Dag einn, fyrir u.þ.b. mánuði, hringdi bóndinn og tjáði mér að skjótti klárinn og hryssan væru alltaf upp við þjóðveg.... bara tvö.    Þá fór ég og leit til með þeim og tók myndir, m.a. til að nota í myndagátu um hrossaliti. 

Í fyrsta skipti þarna datt mér í hug að hryssan, sem er ótamin, gæti verið litförótt eins og faðir hennar sem einnig er í minni eigu.   Ekki leiðinlegt að eiga tvö litförótt hross ! 

Nú, þar sem ég á ekki hesthús, ekki land og ekki hestakerru, hefur hestamennska mín undanfarin ár verið svolítið lituð af basli.  Fæ ég hús í vetur ?  Getur einhver lánað mér hestakerru ? 

Því hef ég, smátt og smátt, verið að taka þá ákvörðun að hætta í hestamennsku.  Hestarnir eru "börnin" mín og ég ákvað að gefa hrossin á valda staði frekar en að selja þá bara eitthvert.  Klárarnir tveir fara til bestu vinkonu minnar en hryssan var gefin til pars sem ég þekki að góðu einu úr bridge spilamennsku.

Á síðustu helgi sluppu hryssan og skjótti klárinn út á þjóðveg.  Maður sem ég þekki náði þeim seint um kvöld og stakk þeim inn í aðra girðingu en þau upphaflega voru í.  Þá hringi ég í parið og bið þau að taka hryssuna um þessa helgi.

Í gær komu þau svo að sækja hryssuna.  Ég var búin að mýla skjótta klárinn og hryssan beið álengdar.  Við gengum að hryssunni og viti menn !  Hún stóð grafkyrr meðan við mýldum hana.  Jei, hvað ég var glöð.  Ótamin hryssa og hagaði sér alveg eins og gull.     Síðan teymdist hún ljúflega upp á kerru og við höfðum á orði að þetta hefði gengið ótrúlega vel.

Parið keyrði heim á leið með hryssuna en leið mín lá niður í flóa þar sem ég hugðist sækja föður hennar.  Litförótta móálótta hestinn minn, og teyma heim í girðingu til þess skjótta.

Þá brá svo við að ég náði honum ekki !    Það var sama hvað ég reyndi.  Ég náði einu sinni gripi undir kjálkann á honum og það hafði alltaf dugað fram að þessu.... en hann reif sig frá mér.

Þá settist ég niður og fór að hugsa.  Sem ég hefði betur gert aðeins fyrr í ferlinu. 

Hvað er að hestinum ?    Eða er þetta ekki hesturinn ?  Kannski er ÞETTA hryssan ! 

Ég leit undir hestinn og fann ekkert !  Obbobobb.  Þetta ER hryssan.   Parið var á þessari stundu að bruna með klárinn minn upp í sveit, klárinn sem besta vinkona mín á að fá en hryssan þeirra stendur hér lengst út í flóa og lætur ekki ná sér.

Upphaflega sagði bóndinn mér að hryssan og skjótti klárinn væru upp við þjóðveg.  Ég trúði honum bara.  Og hugsaði aldrei sjálfstætt um það.  Ég breytti meira að segja lit hryssunnar til að allt passaði.   Hún er glettilega lík föður sínum á litinn, utan að hann er litföróttur en ekki hún.     

En í stað gagnrýninnar hugsunar, gladdist ég yfir því að hryssan væri litförótt líka !   Barnslegt sakleysi mitt er slíkt að mér liggur við að skrá mig inn á leikskóla.     

Hvað á að gera við konu á fimmtugsaldri sem trúir öllu sem henni er sagt ? 

 

Tíska.

 

Eins og flestir vita,  fer tískan í hringi.  Þ.e. fatatískan.

Í stjórnmálum hefur verið í tísku að kjósa sjallana næstum því síðan ég man eftir mér.

Undanfarin ár hafa auðkýfingar verið í tísku.  Um þá er fjallað reglulega í Séð og heyrt.

. 

Hér boða ég nýja tískustrauma.

Nú er OUT að kjósa þá sem framfylgdu ónýtri efnahagsstefnu.

Það er líka OUT að vera auðkýfingur.

Tískan í dag er HEIÐARLEIKI, RÉTTLÆTI og SAMHJÁLP.

Og það er eina tískan sem skiptir einhverju máli. 

.

 

.

Selja íbúð á Manhattan

Myndagáta.

 

.

 

.

Minning.

 

Kær bloggvinkona, Guðrún Jóna Gunnarsdóttir,  lést í gærkvöldi.

Það er ótrúlegt hversu sterkum böndum hægt er að tengjast á þessum samskiptamiðli, blogginu.  Guðrún Jóna sýndi mikinn karakter í veikindum sínum.  Hún hafði ákveðnar skoðanir á mönnum og málefnum og greind hennar skein í gegn en eftirminnilegust verður hún mér fyrir stuðning og hjartagæsku við þá sem þurftu þess með.  Hafi hún þökk fyrir það. 

Ég votta börnum hennar og öðrum aðstandendum mína innilegustu samúð.

.

 

.

Davíð lýsir vantrausti á Geir.

 

Þessi málsgrein bréfsins vekur athygli mína umfram annað;

Davíð segir að æ fleiri mönnum verði ljóst að formaður bankastjórnar persónulega og bankastjórn Seðlabankans sameiginlega hafi á undanförnum árum aftur og aftur varað við því að í óefni stefndi í bankamálum þjóðarinnar og þrýst á þá sem ábyrgð báru um að bregðast við í tíma.

 

Sé þetta rétt hjá honum, er hann að lýsa vantrausti sínu á forsætisráðherra þess tíma, Geir H. Haarde.

Athyglisvert svo ekki sé meira sagt. 

.

.

Davíð segir ekki af sér

Síminn hringir.

 

Halló segi ég minni hljómþýðu röddu.

"Já, Kjartan er hann þarna?"

Nei, enginn Kjartan hér.

"Nú, ég er þá að hringja í bandvitlaust númer"

Ég er með alveg rétt númer,  segi ég á minn látlausa hátt.

Það er Kjartan sem er með vitlaust númer.

.

Löng þögn á línunni.   Örugglega hálf mínúta. 

"Ég prófa þá bara að hringja aftur í Kjartan"  tafsar hann vandræðalega.

.

.

Það er svo gaman að stríða. 

.

Ég er únglíngur.

 

Er það ekki dásamlegt að vera fjörutíuogeitthvað og geta sofið eins og únglíngur ?  11 tímar !

Þá vaknar maður uppfullur af góðum hugmyndum.   Mitt fyrsta verk í dag verður að virkja dautt fjármagn.  Það geri ég með því að taka nokkra steindauða þúsundkalla og láta þá fara að vinna fyrir mig.  Þú sundkall !  Farðu nú að gera eitthvað.   

.

 

.

En hvað ætti ég að láta þá gera ?  Skúra gólfið kannski.     Eða fara í sund.    

Hugmyndin að virkja dautt fjármagn er þó ekki mín.  En hún er góð því höfundur hennar er enginn annar en langbesti vinur þess manns sem mestu hefur ráðið á Íslandi þann tíma sem ég hef lifað.  Það er ekki möguleiki að besti vinurinn sé kjánaprik.  Nei nei nei. 

Já, eins og ég sagði er ég uppfull af góðum hugmyndum.  Ég man samt ekki eftir neinum fleirum alveg í augnablikinu. 

 

Innhverf íhugun.

 

Ofurfalleg er náttúra landans.
Að horfa á litina, unun er hrein.
Að kafa í sjálfið og innbyrða andans
orku, það læknar hvert eitt lítið mein. 

.

 

.