Skopskynið er fast í henni.

 

Maðurinn er svo lítill í samanburði við náttúruöflin.  Þessvegna ber okkur að virða náttúruna.  Um leið og maður þakkar æðri öflum fyrir að enginn skyldi slasast alvarlega í hamförunum í gær, er hugurinn hjá Hrönn bloggvinkonu, sem missti allt sitt innbú í gær en heldur því sem mestu máli skiptir...sínu yndislega skopskyni.    Blessunarlega virðist ekki hægt að hrista það úr henni.

Þegar svona stórir atburðir eiga sér stað, finnst manni að við Íslendingar séum ein stór fjölskylda.  Næstum því allir.  Einn og einn er ekkert skyldur mér. 

Knús á línuna. 

.

Ég er drullufúl.

 

Þetta er sko ekkert gamanmál. 

Ég þoli ekki nágranna mína.

.

Eftir vinnu í dag  lá leið mín á fund, í skóla dóttur minnar.

Að honum loknum, keyri ég heim í mestu makindum.

Gleðin skein úr hverri hrukku í andliti mínu. 

Svo gerðist það !

.

Ég opna bílhurðina.  Þá skellur á nefi mínu grill-angan frá hverju einasta húsi í götunni. 

.

 

.

Djöfullinn !  (ljótt að blóta)   Ég slefa. 

.

Matseðill kvöldsins hjá mér hljóðar svona:

Þriggja korna brauð

Smjör

Bananar

Mjólk

.

Nágrannarnir verða kærðir, strax á morgun, fyrir lyktarmengun. 

Flúðasiglingar.

 

Þeir sem hafa lesið bloggið mitt í ár...... (eru virkilega einhverjir sem hafa nennt því ?   )........ vita að ég fór í Jökulsá Austari í fyrrasumar.  Það var mikil svaðilför fyrir drulluvatnshrædda mig.  .  En svakalega gaman eftirá.

.

Um síðastliðna helgi lá síðan leið mín í Jökulsá Vestari.  Hún er kettlingur við hlið hinnar Austari.  Jáhhhh...... þetta skyldi nú vera létt verk og löðurmannlegt og bara hundskemmtilegt. 

Sem það og var. 

Að mestu leyti. 

.

Auðvitað bjó ég að reynslu síðasta árs, kunni áratökin, vissi við hverju var að búast. 

Við sigldum ógnarskemmtilegar flúðir og léttar bárur í mögnuðu landslagi.  Það munaði minnstu að ég syngi af einskærri gleði.  Lét það þó ekki eftir mér af tillitssemi við aðra bátsverja.  Vildi ekki vera ein eftir í bátnum. 

.

Eftir nokkra stund ákvað ég að leika hetjuna sem ég aldrei var í fyrra.  Ég lét mig gossa afturábak ofan í ána.  Díííí hvað ég hefði þótt svöl,  ef ég hefði ekki komið uppúr vatninu með angistarsvip á fésinu.  Ég náði ekki andanum.  Shit !  Ég gleymdi að loka munninum áður en ég hvarf í djúpið og gleypti líklega eina átta millilítra af Jökulá.  Reyndi að anda en ekkert gerðist........ allir í bátnum sáu að ég var skrítin á svipinn...... ekkert hetjuleg.  Loks náði ég andanum með öflugu innsogi.

Ekki kúl. 

.

Enn var þó von.

.

Við áðum við klett, þriggja metra háan og til þess ætlaðan að hoppa fram af honum.  Nú varð ég að rétta af minn hetjuhlut og hoppa.  Það gerði ég og tókst að svamla í land af eigin rammleik. 

Vei ! 

.

Síðan tók við sigling á léttum bárum.  Voða gaman þangað til............ ...... það gerðist sem aldrei hefur gerst í Jökulsá Vestari.  Báturinn festist í hringiðu.  Í stað þess að sigla yfir eins og hinir bátarnir, stoppaði okkar bátur.  Þvílíkur kraftur í vatninu.  Okkur var sagt að róa.  Árin fór ofan í en þótt maður tæki á öllu öllu öllu.... sem til var, haggaðist ekki árin í þessum ógnarkrafti.  Báturinn virtist ætla að fara á hvolf.  Nú var ég orðin hrædd.    Nýbúin að næstumþvídrukkna og sá fyrir mér að ef ég sogaðist ofan í þennan hringiðupoll, væru dagar mínir taldir.  Ég myndi einfaldlega deyja úr hræðslu. 

.

En..... þá losnaði báturinn.  Hann snerist í hálfhring og festist svo aftur...... og Brattur fauk fyrir borð.    Á þessu augnabliki held ég að heilinn í mér hafi farið í verkfall.  Ég neitaði að hugsa lengra.  Eftir nokkrar mjööööööög langar sekúndur,  skaust Brattur aftur upp á yfirborðið undir bátnum................. og við það losnaði báturinn. 

Brattur er hetjan mín.      Brattur orti um þetta vísu...... sjá hér.

.    

Jökulsá Vestari er bara helv**** skemmtileg svona eftirá.    Ef satt skal segja hentar hún öllum.  Passið bara að taka hrakfallabálkinn mig ekki með. 

Hvað er Cameldýrið að segja ?

.

 

.

Tilvonandi tengdamamma.

 

Hvar skal byrja ? 

Æ, ég byrja bara einhvers staðar.  Það er aldrei hægt að segja alla söguna því hún myndi hljóma einhvern veginn svona;  Svo lagðist ég á sólbekkinn sem Egyptinn hafði komið svo haganlega fyrir á besta stað við sundlaugarbakkann og lá þar næsta hálftímann.  Þá var mér orðið heitt svo ég hoppaði í hálfkalda laugina og kældi mig.  Síðan skreið ég aftur á sólbekkinn.  Eftir hálftíma hoppaði ég aftur í laugina en hafði í millitíðinni skellt í mig einum bjór.  Svo lagðist ég aftur á sólbekkinn.......

.

Nei, þið eruð ekki að fiska eftir svona sögu ef ég þekki ykkur rétt. 

.

Ok, hverju klúðraði ég feitt ?  Engu.    Guð hvað það er nú fyndið í sjálfu sér.   

.

Stærsta fréttin er líklega sú að ég kom heim með bónorðsbréf í töskunni.  Einn Egyptinn, 23ja ára drengur sem ætlar að verða Doktor eftir tvö ár, kom að máli við okkur.  Hann varð svona líka yfir sig heillaður af Íslendingunum.... okkur sko.    Egyptar urðu það reyndar allir !  Höfðu aldrei séð Íslendinga áður.  Nema hvað..... Muhamed en svo hét strákurinn, spurði hvort við ættum börn.  Þegar hann komst að því að dóttir mín væri 18 ára og á lausu, henti hann sér á hnén og bað um hönd hennar.  Hann bætti svo um betur daginn eftir og mætti með skriflega beiðni.  Beiðnin leit út eins og ferilskrá og svo var persónulegt bréf til dóttur minnar, ásamt mynd á hinni hliðinni.  Ég er ekki að djóka. 

Eftir bónorðið, var honum sagt að ef fyrirætlan hans lukkaðist, gæti hann kallað mig "mother in law".  Strákanginn hefur ætíð síðan kallað mig "mother love". 

.

Egyptaland er undursamlegt land.  Þar er fólk ljúft og landið skemmtilega öðruvísi.  

Egyptaland.

.

Komin heim í heilu lagi.    Algerlega frábær ferð !

Enginn tími til að blogga núna en set inn nokkrar myndir.

.

 

.

.

.

Brúðkaupsferðin.

 

Jæja folks.

Á morgun förum við í brúðkaupsferðina.    Bróðir minn gekk í hnapphelduna í gær og það lukkaðist betur en elstu menn muna.  Brúðurin var með eindæmum flott og þau bæði svo lukkuleg að unun var á að horfa og með að fylgjast. 

.

Leið okkar mun liggja til London á morgun en á þriðjudagskvöld fljúgum við til Egyptalands.  Fyrst þegar brúðhjónin buðu okkur að koma með, héldum við að það væri af þeirri ástæðu einni að við værum svo skemmtileg.  En svo fórum við að lesa okkur til um Egyptaland og þá kom ýmislegt í ljós.  Það eru 3 tegundir af banvænum snákum í landinu og þeir leynast í sandi, klettum og háu grasi.  Ok, þá er skýringin komin.  Við eigum að ganga á undan brúðhjónunum, hvert sem þau fara. 

.

En það gerir Egyptaland bara ennþá meira spennandi !

.

 

. 

Við ætlum að ríða út á Salemdýrum.   Já, nema bróðir minn.  Hann fer á Salem light. 

Svo þarf auðvitað að skoða þessa frægu þríhyrninga.......

....... og barina. 

Það er víst einn þrusugóður bar í Egyptalandi.  Hann heitir Ara-bar.

.

Vink vink.

Breyting vísitölunnar.

 

Vísitala neysluverðs var 279,9 í nóvember s.l. en er 300,3  í apríl, hálfu ári síðar.

Þetta er skelfileg þróun en samt ekki það, sem ég hef mestar áhyggjur af í augnablikinu.

Ég hef mestar áhyggjur af því hvernig vísitölufjölskyldan lítur út á næsta ári, ef  svo heldur fram sem horfir.

.

 

.

Ef vísitalan hefur hækkað svo mikið, hefur þá ekki að sama skapi vísitölufjölskyldan hækkað ?

Verðum við öll risar ? 

 

Útilega við Selvallavatn.

 

.

   

 Á unglingsárunum, frá 13 til 16 ára aldurs,  tókum við Þórdís, vinkona mín, upp á þeim sið að fara einar í útilegu.  Bryndís kom líka einu sinni í þessa útilegu í stað systur sinnar.

 Pabbi þeirra skutlaði okkur með tjald og annan viðlegubúnað upp á Kerlingaskarð, að Selvallavatni þar sem við höfðum fundið okkur uppáhaldsstað við vatnið. 

 Þar tjölduðum við í grænni lautu við fagran foss og dvöldum þar síðan aleinar á fjöllum í 3 daga.

 Við þurftum auðvitað að hafa með okkur prímus og mat og svo var algjört skilyrði að hafa kassettutæki með batteríum með í för, svo við gelgjurnar gætum fílað tónlistina í annars kyrrlátri þögn fjallanna.

 

 

.

 

 Í einni slíkri ferð kláruðust batteríin.  Ekki gátum við Þórdís unað við það að vera án tónlistar, svo við gengum af stað til byggða, yfir Kerlingaskarð að kvöldi til. 

 Ferðin gekk vel ef frá er talin ógurleg hræðsla okkar vinkvenna við "kerlinguna", grjót eitt sem Kerlingarskarð er kennt við.

 Við sögðum fátt en hugsuðum margt. Hvað ef ?

 Komumst við þó óskaddaðar til byggða, fengum rafhlöður og var skutlað aftur í tjaldið síðar þetta sama kvöld.

 Þess eru reyndar engin dæmi að Kerlingin hafi nokkurn tíma ráðist á fólk.... a.m.k. ekki í manna minnum. 

 

Nafnagáta.

.

Eina af þessum stelpum þekkir þú með nafni. 

Hvaða stelpa er það og hvert er nafn hennar ?

.

 

.